90'lı yıllar, çocukluk yıllarımızdan ergenlik yıllarımıza geçiş günleriydi, hem de ülkenin başkentinde...

Bingöl'den Ankara'ya taşınan bir köy çocuğu için elbette ki farklı duygular yaşıyor, gördüklerimiz, duyduklarımızdan her zerremizle etkilenebiliyorduk...

Örneğin orada öğrendim Öcalan'ın kim olduğunu, PKK'nın ne olduğunu, Kürt sorunlarını, Kürtçenin aslında yasak olmamasına rağmen yasak gibi sunulmasını, terör yüzünden masum insani taleplerin bile terör yaftası ile karşılandığını...

Şeriata küfredildiğine de mesela oralarda şahit olmuş, 28 Şubat sürecinde de başörtülülerin okuyamadıklarını gözlerimizle görmüş, hatta biz de imam hatip sıralarında okuduğumuz için katsayı zulmüne uğramış, üniversite sınavında puanımız gasp edilmiş, Gençlik Parkının kuçelerinde, kolları kesik kızlarla aynı havayı soluyan bir sokak çocuğu olmuştuk...

Hayli zaman sonra Ak Parti iktidarı geldi tabi...

Bunların tamamı bizdendi, bizim mahalleden...

Tamamına yakını katsayı zulmüne uğramıştı belki de, ya da çocukları kardeşleri komşuları o sıkıntıları çekmiş, anneleri örtülü, babaları sakallı, dedeleri külahlı hatta sarıklı siyasilerimiz olan bizim mahallenin dindarlarıydı iktidardakiler...

Kürd meselesinden başörtü sorununa, muazzam altyapı atılımlarından ülkeyi baştanbaşa saran ulaşım ve kalkınma projelerine kadar neler neler yapmadı ki bizim mahalle siyasileri...

Örneğin Kürd meselesinde, Kürtçe Siyasi Propaganda serbestisinden ilkokul sıralarında minnacık çocuklara okutulanAndımız marşının........

© Bingöl Sürmanşet