Son yıllarda fark ettiniz mi, ünlem işaretinin her yerde karşımıza çıktığını? Sosyal medyada, haber başlıklarında, reklam panolarında… O kadar yaygınlaştı ki neredeyse her cümle bir ünlemle bitiyor! Bunun tesadüf olmadığını düşünmek gerekiyor. Ünlem işareti, onaylamanın, dayatmanın, hatta bazen gözdağı vermenin bir aracı oldu. Bir düşünün, bir politikacının ateşli bir konuşmasını ya da sosyal medyada bir ünlünün gönderisini… Ünlem işareti, dikkat çekmek için en kolay yoldur. Ama asıl mesele şu: Bu kadar çok ünlem kullanmak, bizi gerçekten iletişime mi götürüyor, yoksa kitle ya da takipçiler olarak sadece iddiaların ve kesinliklerin arasında sıkışıp kalmamıza mı neden oluyor?
Ünlem işareti, onaylamaya, dayatmaya, güvenceye hizmet ediyor. Bazen zorba, bazen abartılı; sürekli dikkat çekmek isteyen biri gibi. Tıpkı bir akşam yemeğinde her an dikkati üstünde tutmak için bağırıp duran arkadaşınız gibi. Ünlem işaretine tepki vermenin iki yolu var: ya alkışlayacaksınız ya da reddedeceksiniz. Karşılaştırmaya gelmez, diyaloğa kapalıdır ve çelişkiden korkar.
Bu yüzden politikacılar ünlem işaretini........