Günümüzde, sokaklarda dolaşırken insanların birbirleriyle olan etkileşimlerini gözlemlemek gerçekten ilginç. Her birey kendi mücadelesini veriyor gibi görünüyor. Ancak, bu mücadele sadece basit bir çekişme değil, daha karmaşık bir çatışma halini alıyor. İşte bu noktada, Thomas Hobbes'un ifadesiyle, insanlar sadece birbirlerinden almak için savaşmıyorlar, aynı zamanda daha fazla refah veya mutluluk için de mücadele ediyorlar. Yani, iş hayatında rekabet etmek, daha iyi bir yaşam standardı için yarışmak veya sosyal medyada daha fazla beğeni ve takipçi kazanmak gibi hedefler etrafında çaba harcıyorlar.
Ancak, bu mücadelede, sıklıkla bireylerin kendi çıkarları, başkalarının haklarına zarar verebilecek şekilde öne çıkıyor. Bir restoranda en iyi masayı kapmak için yarışmak, trafikte hızlıca ilerlemek için sinyal vermeden geçmek veya iş dünyasında rakipleri saf dışı bırakmak gibi eylemler, bireysel refahı artırabilirken, diğerlerine zarar verebilir.
Ancak unutmamalıyız ki, Hobbes'un gözlemi bize insan doğasındaki rekabetçi eğilimleri sadece kişisel çıkarlar için değil, aynı zamanda toplumun refahı için de kullanabileceğimizi hatırlatır. Rekabet etmek yerine işbirliği yaparak daha büyük ve daha uzun vadeli başarılar elde edebilir, birlikte çalışarak toplumda daha adil bir paylaşım ve sürdürülebilir bir gelecek sağlayabiliriz.
Hobbes'un "bellum omnium........