Üzerinden birkaç gün geçti.

Neden bu kadar geç yazıyorum.

Biraz sakinleşeyim diye bekledim.

Şu mezar başında rakı kadehi tokuşturma meselesi.

Kamer Genç’le birlikte Anadolu’nun birçok kentinde birlikte aynı mikrofonu paylaştık. Hatay’dan Bodrum’a İstanbul’a… yok TGB’nin gecesi… yok Ulusal Kanal bürosunun açılışı… dört bir yanda… konuşmalar yaptık… dağ tepe aştık…

Neden bu kadar sevilirdi…

Halkına karşı saygılıydı. Olduğu gibiydi.

Tanırdı. Derdini bilirdi. Cesaretliydi.

Onun için de bizi severdi.

Yüzüne karşı eleştirdiğim de olmuştur.

Hoşuna giderdi.

Hatta birkaç kez dedim ki “Abi gel, sen artık bizden olmuşsun…”

CHP bizim Ata ocağımız.

CHP bizim baba ocağımız…

Babam........

© Aydınlık