Kadınlar özellikle 8 Mart’tan 8 Mart’a bütün basında gündeme gelir. Mikrofon tutulur. Yayınlar yapılır. Araştırmalar yayımlanır. … Yaaa … vah… vah…
İyidir. Hiç olmazsa yılda bir kez de olsa kadına ilişkin sorunlar yoğun tartışılır. Sesimizi duyurma şansımız yükselir. Ama amaç çözüm olmayınca sonrasında bir sene uyutulur. Biriktirilir.
Hadi gelecek yıla bir kez daha…
Neyse bu yılı da atlattık…
Sesler kesilir.
Haberler çekmeceye.
Oysa işte yine mevsimlerden, mevsimlik işçi zamanı.
Yine aklıma, yüreğime düştüler.
Özellikle Doğu ve Güneydoğu bölgesinden kadınlar, Türkiye’nin birçok bölgesine doğru geçici göç halindeler. Kimi çoktan vardı. Güneşin sarı sıcağında tarladalar.
Türkiye’de oran düşmekle birlikte istihdamın en yoğun olduğu alan tarım alanı.
Kadın oranı yüksek.
Kayıt dışı oranı yüksek.
Türkiye’de zaten kadın istihdamının yüzde 32,5’i kayıt dışı. 3,3 milyon kadın sosyal güvenceden yoksun. Elimde en son 2022 yılı 4. çeyrek verileri var. Tam zamanlı çalışan kadınların yüzde 25,6’sı kayıt dışı istihdam edilirken, yarı zamanlı çalışan kadınlarda oran yüzde 68,1.
Hele tarım alanını düşünün.
Öyle kâğıt üzerinde araştırma yapıp kalem oynatmak kolay.
“Ayıp değil mi, kardeşim, sigortalasanıza kadınları!!”
Oldu.
Ama gidin bir görün; hâl hatır sorun.
Küçük ölçekli aile işletmeleri. Kadın erkek demeden kim varsa tarlaya sürülür vakti geldiğinde… hatta kenttekiler de koşup geliyor. Nasıl, neyle prim ödeyecekler?? Elde avuçta ne kalıyor........