Asgari ücret tartışmalarının yoğunlaştığı bugünlerde iki görüş çatışıyor. Ücretli kesim haklı olarak son dört yılın yüksek enflasyon ortamında alım gücünün eridiğinden şikayetçi ve mevcut enflasyon oranının üstünde bir artış beklentisi içinde. İşveren tarafı ise dolar bazlı maliyetlerinin arttığından şikayetçi ve dolayısıyla rekabet gücünü kaybetmekten korkuyor. İşverenlerin neoliberal/ortodoks/ana akım ekonomi ekolüne dayandırdığı bu görüş ne kadar gerçekçi ne kadar bilimsel?

Asgari ücretin artırılmaması durumunda şirketlerin karşılaştığı temel sorun yüksek maliyetler değil, yetersiz iç taleptir. Düşük ücret politikası işverenler için daha risklidir, zira istatistikler talep yetersizliğinin işletmeleri iflasa sürükleme olasılığının ücret maliyeti artışına kıyasla çok daha yüksek olduğunu göstermektedir. Asgari ücret artışı yapılmadığında, hane halkı harcanabilir geliri düşer ve bu durum tüketim talebini daraltır; küçük ve orta ölçekli işletmeler (KOBİ’ler) kapasite kullanımını azaltmak zorunda kalır. Ücret artışının yarattığı talep canlılığı, stokların nakde çevrilme hızını artırır, nakit akışını rahatlatır ve işletme sermayesi ihtiyacını azaltır. Bu durum, özellikle KOBİ’lerin finansman yükünü hafifleten önemli bir kaldıraçtır.

Yüksek ücretlerin üretkenlik ve iş kalitesi üzerindeki olumlu etkileri göz ardı edilir. Yüksek ücretler, çalışanlarda daha yüksek motivasyon, işe bağlılık ve hata oranında düşüş yaratır. Araştırmalar, düşük ücretli sektörlerde yüzde 20-30’luk bir ücret artışının verimlilikte ortalama yüzde 10-15’lik bir sıçrama yarattığını göstermektedir; bu durum işletme bilançolarına olumlu yansır. Daha yüksek ücretler, iş değişikliklerini azaltarak eğitim maliyetlerinin düşmesini sağlar ve bilgi birikiminin işletmede kalmasını kolaylaştırır. Türkiye’de asgari ücretle çalışan milyonlarca kişinin yüksek iş değiştirme eğilimi, işverenler için sürekli işe alım ve eğitim maliyeti, operasyonel aksaklıklar ve hizmet kalitesi sorunları yaratmaktadır.

Daha yüksek ücretler, işverenlere daha fazla işgücü arzı sunarak nitelikli çalışanları çekme ve elde tutma süreçlerini kolaylaştırır. Bu avantaj, hizmet, lojistik, perakende ve imalat gibi sektörlerde kritiktir. Düşük ücret politikası, işletmeleri fiyat rekabetine sıkıştırarak düşük kâr marjları, hizmet kalitesinde düşüş ve uzun vadeli........

© Aydınlık