Bu başlık bizim gençlik yıllarımıza ait. Yani 1975’te piyasaya sunulan, ve o günlerde bir atasözü haline gelen “başyapıt” bir filmin adıydı bu. Başrollerinde Mine Mutlu ve Ünsal Emre’nin oynadığı, “hafif porno” diyebileceğimiz bir film. Filmin baş kahramanı Mine zengin bir koca bulmak planı ile, hedefindeki zengin görünümlü adama, kendisini çok zengin bir kadın olarak tanıtır. Ama adam da, Mine’nin oyununu oynamaktadır. Bu yazıdaki amacımız filmin senaryosunu değil, adını kullanıp günümüz siyasetindeki garipliklere bir göndermede bulunmak olduğu için, filmi burada bırakıp benzetmemize geçelim.

Dünyada en fazla kullanılan kelimeler içinde olduğunu düşündüğümüz “demokrasi”, yazımızın başlığındaki civciv veya kuşun çıkacağı yumurtayı oluşturmakta. Bu yumurta hiç bayatlamadan, tam tamına 2500 senedir haşlanmış olarak, ya da omlet şeklinde kırk türlü baharatla karıştırılarak, ya da rahmetli Zeki Müren’in sesinin güzelliği için içtiği çiğ hali ile önümüze sürülür durur. Bu Türkiye’de de böyledir, ABD’de de ve hemen her yerde aynı şekildedir.

Her 4 senede sandığa gideriz. Seçim öncelerindeki laf bombardumanlarından arta kalan aklımız ile, kafamıza uyan birilerini seçeriz. Ve gelecek 4 sene de yeniden uykuya yatarız.

ABD gibi sistemin çok kuvvetli olduğu bir yerde, insanlar seçimlerle çok birşeyin değiştirilemeyeceğine inandırılmıştır. Ve hep de “Salı” günü yapılan seçimlere, bu kitlenin işini gücünü bırakıp da gitmek istememesiyle, seçmenlerin sadece yüzde 40 kadarı oy kullanarak pasif bir direniş gösterir denebilir.

Bizim bu çağdaş demokrasimizin neden bu denli arızalı olduğunu, bu fikrin ve kelimenin ilk defa ortaya atıldığı Atina’ya yapacağımız kısa bir ziyaretle anlayabiliriz. Aradan geçen 2500 uzun seneye rağmen, fiili olarak hala o günlerdeki hallerdeyiz ne de olsa!

Demokrasi sözcüğü, demos kökünden gelip vatandaşı temsil eder ve yönetmek anlamındaki kratos sözcüklerinden oluşur. MÖ 4. yüzyılda Atina nüfusunun 250.000-300.000 arasında olduğu tahmin edilir. Bu nüfusun ancak........

© Aydınlık