Yola ilk adımı atmak kolay değil.

İyi ki benden önce yürüyenlerin ayak izleri var.

Takip ediyorum.

Göz kamaştıran bir aydınlık içinde Şakir Keçeli baba sırtımı hafifçe sıvazlıyor. Fikret Otyam ağabey kulağıma, “İnsanlara, topraklara, dağlara, göllere, ağaçlara, börtü böceklere ve tarifsiz geçmişe sahip çıkmak gerekir.” diyor. Nejat Birdoğan bir kucak dolusu kitap armağan getiriyor. Yücelerden bir ses: “Ne bu yola ilk girensin, ne de son yürüyen olacaksın. Aman yoldan çıkma!”

İkrar veriyorum.

Yol, sadece varma aracı değildir; bizzat yolun kendisi öğretidir. Yola gelmeyen, sırf yolun görkemini seyretmekle yetinen gölgelerde kaybolur. Yoldan çıkanlar, yürüyenlerin ışığını kıskanır, hırçınlaşır, gölgelemeye çalışır. Bu yüzden bu köşe, yolun anlamını hatırlatmak, ışığı korumak ve tartışmanın yönünü hakikate çevirmek için yazılıyor.

Yol, ilme, hakikate,........

© Aydınlık