Türkiye’nin uzun yıllardır mücadele ettiği terör sorunu, yalnızca güvenlik boyutuyla değil, siyasal ve toplumsal boyutlarıyla da ülkenin gündemini belirlemeye devam ediyor. Son dönemde yeniden alevlenen tartışma, terör örgütü PKK’nın sürece dahil edilmesi, terör elebaşı Abdullah Öcalan’ın “muhatap” olarak kabul edilip edilmeyeceği ve TBMM çatısı altında alınan yeni kararlarla devlet aklının sınırlarının zorlanması üzerinden şekilleniyor. Bu tartışma, devletin terörle mücadele stratejisi ile örgüt çevrelerinin siyasal beklentileri arasındaki gerilimi bir kez daha görünür kılıyor.

Geçen günlerde TBMM Milli Dayanışma, Kardeşlik ve Demokrasi Komisyonu’nun gizli oylamayla “İmralı’ya heyet gönderme” kararı alması, Türkiye’de yalnızca siyasi değil, toplumsal fay hatlarını da harekete geçirdi. Oylamanın aritmetiği, mevcut tartışmanın neden bu kadar zehirleyici olduğunu gösteriyor:

AK Parti, MHP, DEM Parti, TİP ve EMEP “evet” dedi.

CHP ve komisyona üye vermeyen İYİ Parti oylamaya katılmadı; DP, DSP ve HÜDA PAR ise “hayır” oyu verdi.

Yeni Yol çekimser kaldı.

Yıllardır “DEM Parti terörle bağlantılı” söylemiyle siyaset üreten iktidarın, aynı partiyle İmralı kararında yan yana durması, muhataplık tartışmasının yalnızca kavramsal değil, siyasal bir çelişki alanı olduğunu ortaya koyuyor. Altılı Masa’ya DEM Parti dışarıdan destek verdiğinde “terörle işbirliği” yaftası kullananların, bugün aynı DEM Parti ile aynı yönde oy kullanması toplumdaki güven erozyonunu daha da derinleştiriyor.

Türk Devleti’nin temel hedefi, “Terörsüz Türkiye” vizyonunu hayata geçirmektir. Bu vizyon, yalnızca silahlı mücadeleyi değil; anayasal düzenin, üniter yapının ve tek otoritenin korunmasını içerir. Devletin amacı terörün kökünü kazımaktır; terör örgütü liderlerinin siyasal özne olarak konumlanmasına meşruiyet kazandırmak değildir.

Bu çerçevede, Öcalan’ın örgüt üzerinde etkisi nedeniyle teknik katkı sunması bir araç olarak görülebilir. Ancak burada kritik nokta şudur: Öcalan’ın sürece katkı sağlaması ile Öcalan’ın “muhatap”........

© Aydınlık