Oldukça yoğun geçen festivaller takviminin sonlarına geldik. Geçtiğimiz günlerde 4. İzmir Uluslararası Film ve Müzik Festivali bitti, birkaç gün sonra başlayacak Ankara Film Festivali ile de bu yılki festivaller takvimi noktalanacak. Her zaman olduğu kimi filmler “aslında yok birbirimizden farkımız” dercesine tüm festivallerin yarışanları içinde yer alarak artık iyiden iyiye gelenekselleşen ortak bir tavrı yineledi.

Hatta önemli ya da akçeli ödüllerin büyük bir kısmı bir önceki festivalin ödüllerini adeta tasdik edercesine devam ettirdi.

Festivaller, adı ne olursa olsun fena halde birbirlerine benzemeye başladı. Bu durum da festivallerin birbirlerinden ayrışmasını büyük ölçüde etkiliyor. Oysaki her festivalin filmleri değerlendirmesinde bir ilke, diğerlerine benzemeyen farklı bir bakışı olmalıdır.

Örneğin Cannes’da büyük ödül alan bir filmin Venedik ya da Berlin’deki şansı ne kadar olabilir ki? Ya da Berlin’de büyük ödülü kazanan bir filmin Cannes’daki şansı gibi…

Ne var ki bizim festivallerimizde böyle olmuyor. Bir film festival festival dolaşarak tüm ödülleri alıp götürüyor. Elbette ki iyi bir filmin en doğal hakkı bu… Çok ödül aldı diye asla eleştirilemez. Ancak bu durum ulusal festivallerin birbirinden ayrışmasını da ortadan kaldırıp onları tavırsız kılıp, bir diğerinden farklı bir konuma gelmesini büyük ölçüde etkiliyor.

Elbette ki bu durum birbirlerine çok yakın tarihlerde yapılan ulusal festivaller........

© Aydınlık