Αμερικανικές εκλογές: όσα έχουν σημασία για μένα

Δείτε τους δύο πιο ισχυρούς ηγέτες στον κόσμο σήμερα. Ο ένας είναι ένας τύπος που δεν μπορεί να αποφασίσει για τη γεύση του παγωτού· ο άλλος είναι ένας δολοφόνος τύραννος που δεν μπορεί να αποφασίσει μεταξύ τακτικών και στρατηγικών πυρηνικών όπλων. Αν αυτό δεν είναι σύμπτωμα παρακμής της ανθρώπινης φυλής, δεν ξέρω τι είναι. Φυσικά, θα θέλαμε να μας κυβερνά κάποιος ευφυής, ευσυνείδητος και αποφασιστικός πολιτικό· κι αν είναι εύγλωττος και φωτογενής, ακόμα καλύτερα. Αλλά, για σταθείτε μια στιγμή: δεν είχαμε πρόσφατα κάποιον τέτοιο; Τον Μπαράκ Ομπάμα; Τον τύπο που όπλισε το Ιράν; Άρα, όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω.

Σαν πρόβατα στη σφαγή, συμφιλιωθήκαμε με άλλα τέσσερα χρόνια του κανόνα του Ice Cream Man. Αλλά, ξαφνικά έπεσε η αυλαία και όλοι διαπίστωσαν ότι οι δεξιές θεωρίες συνωμοσίας είχαν κάποιο νόημα – ο βασιλιάς ήταν γυμνός, διανοητικά τουλάχιστον. Έπειτα από μια στιγμή πανικού, το Πολιτικό Γραφείο των Δημοκρατικών και το Υπουργείο Προπαγάνδας –τα ΜΜΕ– ανάγκασαν τον Μπάιντεν να αποχωρήσει από την κούρσα. Έτσι, στο γήπεδο των γαλάζιων αναδύθηκε ένα πρόσωπο που είναι τόσο δημοφιλές ώστε δεν έχει κερδίσει ούτε προκριματικές εκλογές: η υποψηφιότητα της Κάμαλα Χάρις έρχεται σε αντίθεση με όλες τις τυπικές έννοιες, με όλους τους κανόνες για τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών. Δεν πειράζει. Η πλατφόρμα του κόμματος των Δημοκρατικών δεν έχει αλλάξει από το 2016. Έχει μόνο ένα σύνθημα: ΣΤΟΠ ΣΤΟΝ ΤΡΑΜΠ. Απέτυχαν το 2016, τα κατάφεραν, είτε με λίγη τύχη, είτε με λίγη απατεωνιά (κυρίως με το δεύτερο) το 2020 και ξαναπροσπαθούν τώρα. «Δεν υπάρχει τίποτα εκεί», όπως θα έλεγε και η Γερτρούδη Στάιν: το Δημοκρατικό κόμμα είναι ένα κενό. Δεν........

© Athens Voice