Teke yöresinde keçinin dağlarda hüküm sürdüğü zamanlarda çan üretimini en çok yapan belde Dirmil yani bugünkü adıyla Altınyayla’daki çan atölyeleriydi.

Neden çan yalnız bu ilçede diye soracak olursanız: Fetiye’den, Dalaman’dan Antalya’dan yaz aylarında gelen sürüler Dirmil yaylalarında harman olurdu. Bu nedenle çan ihtiyaçtan oluşan bir üretimdi. Dirmil’de üretilen çanlar kendi iç satılırdı. Dirmil’de çan üreticiliği ekonomiye önemli bir katkı sağlamaktaydı. Bütün bunlar keçi yasaklanmadan önceydi tabi.

Altınyayla Burdur’un en uzak ilçelerinden biridir. Fetiye, Antalya, Denizli üçgeninin ortasında, 1370 rakımlı şirin bir yayla ilçesidir. Kireççilik, tarım makineleri üretim atölyeleri, çancılık, mantarcılık ve de Kırkpınar Güreşlerinin rövanşının yapıldığı Yağlı Güreşler diyarı; diğer yandan sipsinin, curanın Yörük türküleriyle yankılandığı folklor zenginliği olan, kültürel bir ilgi alanıdır Dirmil. Bu çok yönlü zenginliği olan ilçenin bu hafta size yalnız çancılığından ve müziğe etkisinden söz edeceğim.

Çanı bilmeyen görmeyen pek yok gibidir. Çan demirden yapıldığı gibi bakır alaşımlı metallerle de yapılır. Çanın ölçülerine göre yuvalar vardır. Metal saclar yuvalarda eğilip bükülerek şekil verilir. İçine ahşap bir dil takılır. Çift dilin de takıldığı olur.

Dirmil’de üretimleri azalsa da halen çancı üç atölye var. Atölye başı günlük üretim 20 ile 60 arasında değişmekte. Bu sayı çanın büyüklüğüne de bağlı. Bundan 20 yıl öncesi hayvancılığın daha çok olduğu dönemlerde günlük çan üretimi 150-200 dolayında imiş. Çalışan sayısı bugünün iki üç katıymış. Bu gün itibarıyla atölyelerde ortalama 3’er işçi çalışmakta. Çan ustalarından Çancı Ziya’ya, Çancı Muhtar Adnan’a ve çan ustalarından Veli Şener’e buradan selam söyleyelim.

Çan deyince insanın aklına hemen keçi, koyun sürüleri ve o çanların çıkardığı sesler gelir. O ses müzikal bir sestir, dev bir........

© Antalya Son Haber