Her gün bir yerlere yetişmeye çalışıyoruz: işe, okula, sorumluluklarımıza, bazen de sadece başkalarının beklentilerine. Modern hayatın görünmez bir koşusu var ve çoğumuz, bitiş çizgisinin nerede olduğunu bile bilmeden bu yarışın içinde buluyoruz kendimizi. Durup bir nefes almayı, yavaşlamayı unutuyoruz.

Aslında acele etmemizi gerektiren çoğu şey o kadar da acil değil. Ancak zihnimiz, sürekli bir “yetişmeliyim” baskısıyla çalıştığı için işler olduğundan daha büyük görünüyor. Bu baskı, bedenimize yorgunluk, psikolojimize kaygı ve günlük........

© Anayurt