Spor, insanları bir araya getiren en güçlü alanlardan biridir. Tribünde yan yana oturan iki yabancı, aynı takıma gol geldiğinde birbirine sarılır; farklı şehirlerden gelen insanlar tek bir renk için aynı duyguyu yaşar. Yani sporun özü, birliktir, paylaşmaktır, coşkudur.
Ama iş fanatikliğe geldiğinde tablo değişiyor. Fanatiklik, bir tutkunun ötesine geçip körleşmiş bir bağımlılığa dönüşüyor. Bu noktada spor artık keyif değil, bir kimlik meselesi haline geliyor. İnsan, kendi takımının başarısıyla değerli hissetmeye başlıyor; karşı takımın taraftarını ise adeta bir “düşman” gibi görüyor. Oysa sahadaki oyuncular birbirine sarılırken, tribünlerde kavga........

© Anayurt