Kırmızı dalga bu değilse, daha nedir bilmiyorum. Kamuoyu yoklamaları ve Harris’in kampanyasına akan paralar yanıltıcıydı. Bugün Demokrat Partililerin, ben tahmin etmiştim, böyle olacağı belliydi tarzındaki serzenişlerini kampanya günlerine baktığımda anlamakta zorluk çekiyorum. Bu oyunu oynama lüksüne sahip demokratlar, demek ki şanslarını bir denediler. Kaybedeceğinin mazereti hazır olan Biden’ın yerine kaybedeceği büyük üzüntü ve kayıp yaratmayacak Harris konulup, arka planda ağır toplar Obamaların sahneye sürüldüğü bir tür mücadelede varız mesajlı şov izledik.

Harris neden kaybetti?

Meselenin Harris’in yerini dolduramaması olduğunu düşünmüyorum. Harris, dış politika ve ABD elit siyasetinin incelikleri konusunda tam bir cahil gibi davransa da orta sınıfa oynama hususunda elinden geleni yaptı. ABD müesses nizamının kuklası gibi görünüyor olmak tam anlamıyla onun suçu da değildi. Harris’i bir gecede sahne arkasından sahne önüne fırlatan, adeta tüküren nizam ondan bir orta-sınıfı yüreklendirme performansı bekledi. Ayrıca Harris, Trump, İlk Önce Amerika, MAGA/Amerika’yı Yeniden Büyük Yapalım hattının kontrolcülüğü konusunda da tüm Amerika’yı uyardı ve ilerici gözükebilecek bir orta sınıf hayalinin paketi olarak sahnenin ortasında durması gereken yerde durdu. Mesele Harris değil, mesele Amerikalıların bu paketi istememesi meselesi. Trump’ın yanında Cumhuriyetçilere verilen büyük destek, Kongre’nin denetiminin ele geçirilmesi az buz bir mesaj değil. Amerikalılar çok güçlü olmak istiyor, çok zengin olmak istiyor, orta sınıf hayali dediğimiz şey çok mütevazi bir ev-araba-barbekü üçlüsü hayali gibi görünmüyor. Amerikalılar, biraz da Demokrat Parti’nin dış politikası çok başarısız göründüğü için, artık rekabetle dolu bir Dünya’da olduklarını fark etmiş durumdalar. Böyle bir Dünya’da askeri olarak en güçlü, ekonomik olarak en zengin olmanın yolunun Trumpizmden geçtiğine ikna olmuşlar.

Vaat edilen zor zafer

Trumpizm, ABD halkına zor zaferler ve kolay........

© Analiz