1991 ile 1995 yılları arasında İstanbul’da üniversite öğrencisiydim. Öğrenim kredisi de alıyordum. Şimdiki gibi kafamıza göre istediğimiz şubeden çekemiyorduk krediyi. Devletin belirlediği şubeye gidiyorduk. Malum o yıllarda internet bankacılığı da yok. Cep telefonu da. Şimdiki gençlere göre taş devrinden hallice bir yaşantımız vardı. Ben öğrenci kredimi Dolapdere’deki Ziraat Bankasından çekebiliyordum. Dolapdere bana göre İstanbul’un o dönemde en belalı yerlerinden biriydi. Her ay bankaya gidip gelmek için Taksim’den Dolapdere’ye kadar yürürdüm. Yedikuyular Caddesi’nden her geçişimde köşe başlarında uyuşturucu satan kadınları ve çocukları görürdüm. Ağırlıklı olarak Romanlardı. İstanbul’un göbeğindeki bu manzara beni çok ürkütmüştü.

Aradan 30 yıl geçmiş. Artık Dolapdere’de sokak başlarında uyuşturucu tacirleri eskisi gibi cirit atmıyor. Bir tane bile kalmamış. Huzur gelmiş Dolapdere’ye. Hele Tarlabaşı civarları. Rezidanslara dönüşüyor metruk binalar. Buna karşılık 2000 yılından sonra Antalya’nın Zeytinköy semti de1990’ların Dolapdere ve Tarlabaşı semti gibi uyuşturucuyla, suçla anılmaya başlanmıştı. Oysaki Zeytinköy 2000’li yıllara kadar Antalya’nın en temiz mahallelerinden biriydi. Eskiden Zeytinköylüler geçimlerini tarım ve hayvancılıkla sağlarlardı. Bazıları da at arabalarıyla halde sebze meyve taşımacılığı yapardı. Kimi faytonculuk yapardı. Kimi de sokak düğünlerinde çalgıcılık yaparlardı. Çoğunun yeri tapuluydu. Peki ne oldu da bu bölge uyuşturucu ve suçla anılmaya başlandı?

Bunun sosyolojik, ekonomik ve de politik nedenleri var. Hatta 12 Eylül darbecilerinin izleri var.1980’li yıllara ülkenin nüfusu 40 milyon civarındaydı. O yıllarda ufacık bir Anadolu şehri olan Antalya’nın merkezdeki nüfusu ise 60 bin civarındaydı. Biz 1975 yılında Burdur Bağsaray’dan Antalya’ya göç ettiğimizde şehrin girişindeki tabelada yazılı olan nüfus hatırladığım kadarıyla 58 bindi. Antalya birkaç caddeden ibaret bir yerdi. O yıllarda Antalya’daki okul........

© Akdeniz Gerçek