Sezai Karakoç'un ‘Masal' isimli bir şiiri vardır. Bu şiirde Sezai Karakoç bir babanın yedi oğlunu anlatır. Şiirde, baba bu oğullardan ilk altısını ‘Batı’ya gönderir. Giden oğullarının her biri değişir, başkalaşır ve kaybolup gider. Esasında Sezai Karakoç'un anlattığı bu altı oğul Batı'nın ilmini, fennini, sanatını, sanayisini vb. tanımak için Batı’ya giden ve orada kaybolan Türk aydınını anlatır. Ve şiirin sonunda yedinci oğul Batı’ya gider ve onlara şöyle seslenir:

(...)

Batılılar !
Bilmeden
Altı oğlunu yuttuğunuz
Bir babanın yedinci oğluyum ben
Gömülmek istiyorum buraya hiç değişmeden
Babam öldü acılarından kardeşlerimin
Ruhunu üzmek istemem babamın
Gömün beni değiştirmeden
Doğulu olarak ölmek istiyorum ben
Sizin bir tek ama büyük bir gücünüz var
Karşınızdakini değiştirmek
Beni öldürseniz de çıkmam buradan
Kemiklerim değişecek toz ve toprak olacak belki
Fakat değişmeyecek ruhum

(...)

‘Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir.’ derler. Hele hele günümüzde bu değişim belki hiç olmadığı kadar hızlı. Bazen insan değişime intibakta gerçekten zorluk çekiyor. Bu kadar hızlı bir değişimin olduğu bir ortamda İslam, esasında değişmemesi gereken bazı şeylerin olması gerektiğini hatırlatıyor. Sosyal değişimle beraber ahkam değişmese de tabi ki içtihat kapısı her zaman ehline açık...

Peki, ‘Bu değişim içerisinde Müslüman, nerede ve nasıl konumlanmalı? Rüzgarın önündeki bir yaprak gibi bu değişime kendini kaptırıp........

© Akasyam