Sevgi Mi Bağ, Yoksa Görünmez Bir Kafes Mi! |
Bazı anne babalar için sevgi, çocuğu yanlarında tutmakla eşdeğer bir duygudur. “Yanımda olsun”, “Benden kopmasın”, “Ben varken bir şeye ihtiyacı olmasın” cümleleri iyi niyetli görünür.
Oysa bu iyi niyet, fark edilmeden çocuğun bireyleşme alanını daraltan görünmez bir kafese dönüşebilir. Sevgiyle örülen bu sınırlar, zamanla çocuğun hayata açılan kapılarını kapatır.
İngiliz psikiyatrist John Bowlby, bağlanma kuramında güvenli bağlanmanın çocuğa dünyayı keşfetme cesareti verdiğini söyler.
Güvenli bağlanan çocuk, ebeveyni bir “sığınak” olarak bilir ama orada hapsolmaz. Ancak sevgi, ayrışmaya izin vermediğinde; bağlanma, güvenli olmaktan çıkar ve bağımlı bağlanmaya dönüşür. Bu noktada ebeveyn, çocuğun duygusal limanı olmaktan çok, rotasını belirleyen tek otorite haline gelir.
Modern toplumun bu tabloyu neden daha görünür kıldığını ise Alman sosyolog Ulrich Beck açıklar. Beck’e göre günümüz dünyasında birey, artık........