Bugün öğretmenler günü. Sosyal medyadan vb. kanallardan herkes birbirine kutlama mesajları gönderiyor. Öğretmenlerin, eğitim emekçilerinin günü kutlanıyor. Kutlanması gerekir elbet. Yaptıkları iş hiç de kolay değil. İnsan yetiştirmek, ama gerçek anlamda insan yetiştirebilmek en zorlu işlerden biri. Büyük emek ister. Dahası aşkınlık ister. Öncelikle öğretmenin kendisinin çok iyi yetişmiş olması, insanlığı, insan olmanın ne demek olduğunu kavramış olması gerekir.

Öğretmen, topluma ve insanlığa önderlik etme yetkinliğine ve olgunluğuna sahip kişi demektir. Öğretmenin, eğitim emekçisinin işi okul duvarlarıyla sınırlı olmamalı. Öğretmen okul dışında da entelektüel birikimiyle, tavırlarıyla, davranışlarıyla, yaşama ve insana dokunuş tarzıyla topluma örnek insandır.

Derken zaman tünelinde küçük bir gezintiye çıkıverdim. Mustafa Kemal’i görüyorum. Geçmiş kara tahtanın başına, elinde tebeşir, ilk dersi veriyor öğrencilere. Belli ki yeni harfleri öğretiyor. Umutla, sevgiyle bakıyor ülkesinin geleceğini inşa edecek çocuklara. Yüzündeki aydınlık, gözlerindeki parıltı, tarz ve davranışlarındaki nezaket dikkat çekici. Bir an düşünüveriyorum, geçmişe özlem mi duyuyorum diye, ama sonra kendi kendime diyorum ki Başöğretmenimiz vizyonuyla, ışığıyla, ileri görüşlülüğüyle bütün zamanların önderi. Yüzyıl öncesinde sahip olduğu anlayış, ortaya koyduğu görüşler, gösterdiği hedef, benimsediği hümanist yaklaşım, çağdaşlık düşüncesi tarih sayfalarına sığmayacak kadar geniş, geçmişte kalamayacak kadar ileriye dönük. O halde geçmişe özlem değil de benimkisi, zamana ilişkin minik bir serzeniş olsa gerek.

Başöğretmenimiz özgür düşünceli, ahlaklı, eleştirel düşünebilen, sorgulayabilen, çağa ayak uydurabilen,........

© 12punto