Dijitalleşiyoruz. Dijital teknolojilere ulaştıkça, dijital mecralara erişim sağladıkça da bilgi dolaşım ağının içerisine dahil oluyoruz, paylaşıyoruz, paylaşımda bulunuyoruz. Haberdar olmadığımız, bilmediğimiz şey kalmıyor diye düşünüyoruz ve rahatlıyoruz. Hatta birileri bu sayede dünyadaki tüm insanların kendi ülkelerinin yanı sıra aynı zamanda da birer dünya vatandaşı olduğuna dikkat çekiyor.

Vatandaş, anlamı bir hayli derin bir kavram. Vatandaş olmanın, birey olmanın da ötesinde oldukça yüklü bir sorumluluk alanı var. Vatandaş, kimliksel aidiyet alanında pek çok konuda söz sahibi olan, karar verme süreçlerine katılan, yapısal ve işlevsel süreçlere bir biçimde müdahale edebilen bireydir. Vatandaş, aklı başında, düşünsel yetkinliği olan, içerisinde yaşadığı ülkenin ve de dünyanın gidişatı hakkında bilinç sahibi olan bireydir. Eski Yunan kent devletlerini anımsayalım. Orada kölelerden yönetici seçkinlere dek uzanan toplum katmanlarından en önemlisi vatandaşlardan oluşuyordu. Çünkü vatandaşlar oy kullanıyordu ve yönetim görevine seçilmek isteyenler vatandaşların oyunu almak için çeşitli ikna çalışmaları yapıyorlardı. Ünlü düşünür Aristoteles’in Retorik adlı yapıtı da bu yanıyla bir siyasal iletişim çalışması olarak düşünsel yazına geçmiştir.

O halde dijitalleşmekte olan bir dünyanın bireylerine dijital vatandaşlar diyebilir miyiz? Öyle ya mademki her tür bilgi, haber alma süreci ya da enformatik etkileşim dijital mecralarda gerçekleşiyor, o halde dijital vatandaş demek yanlış olmaz. Etkileşim denildiğinde de zaten karşılıklı etkin olmak anlaşılmalı.

Ancak diğer yandan insanlık tarihine şöyle genel olarak bir göz attığımızda da karar süreçlerinin çoğunlukla, hatta tümüyle toplumun güçlü kesimleri tarafından yönetildiği, adına vatandaş ya da ne denilirse denilsin, sürecin içerisine dahilmiş gibi gösterilip aslında kendisine sunulan seçenekler üzerinden eğilimi ortaya koyduğu ya da kendisine açılan alanın sınırları........

© 12punto