Toplumlar, sosyolojik olarak sınıflardan oluşmaktadır. Farklı işlere göre ve bir işyerindeki konumuna göre farklı gelirler elde eden gruplar farklı sınıfları oluşturmaktadır. Sınıf tanımı gelir, görülen iş türü gibi çok farklı ölçütlerle farklı şekilde yapılır. Bu yazıda, gelir düzeyine göre oluşan sınıflardan söz ederek, farklı iktisat ekollerinin konuya nasıl yaklaştıklarını irdeleyeceğim.

İktisat ekollerini, genel bir tasnifle, ana-akım öğretisi ve Marksist öğreti olarak ele alarak, kısaca her bir ekolü toplumsal sınıf kavramı bağlamında inceleyeceğim. Bilindiği üzere, ana-akım ekol öğreti mikro-iktisat ile başlar. Mikro-iktisat girişinde tüketici tercihi ele alınarak, tüketici tercihi ile gelir kısıtı arasında denge kurularak ekonomide ne üretileceğine karar verilir. Modelin ileri safhalarında, örnek tüketici tercihi genelleştirilerek, üretimin ne kadar olacağı ve kimin için üretileceği konuları da gündeme gelir ve böylece sistemde bütünsellik oluşturulur. Ana-akım öğreti ürün piyasasında tüketici tercihi ile işe başlarken, faktör piyasasında oluşan gelir dağılımını veri alır.

Faktör piyasası analizinde üretim faktörleri üretim faaliyetleri sonucunda faktör gelirleri elde eder. Diğer bir deyişle, ürün piyasasında örnek tüketici olarak kullanılan tüketici, ekonomik süreçte önce faktör piyasasında gelir elde eder ve bu geliri ürün piyasasında tüketici bütçe kısıtı olarak devreye sokar ve böylece belirlenen satın alma gücüne göre piyasayı yönlendirir. Diğer bir deyişle, kabaca bakıldığında, ana-akım öğretide gelir dağılımı ve gelir dağılımına göre oluşan sosyal sınıflar ihmal edilerek tüketici modeli geliştirilir. Öğretinin ileri aşamalarında üretim faktörlerinin gelirlerinin üretime yaptıkları marjinal katkıya göre belirlendiği kabulü yapılarak, hem işsizlik hem de........

© 12punto