Ekonomik sistem düşünce ve algılamalarımız üzerinde öylesi aldatıcı etki yapıyor ki, tüm emekliler vaktiyle kendilerinin emek değerlerinden yapılan kesintileri nakdî değerleriyle istiyorlar, aldıklarında da, haklarını almış olduklarını düşünerek mutlu oluyorlar. Bu durum oldukça iç burkucudur.

Hükümet ve işverenler de, emekli birikimlerini bir tarafa bırakalım, kıdem tazminatlarını dahi kesmeye, kuşa çevirmeye çalışmaktadır. Bu durum da, sermaye-devlet cephesinde görülen doymak bilmez aç-gözlülük faciasıdır.

Bir tarafın anlayamadığı, diğer tarafın bu bilinçsizliği sonuna kadar sömürdüğü trajik ortamda, emekliler politik baskı sonucunda emekli kesintilerini düşündükleri şekilde almış olsa da işveren tarafından inanılmaz boyutta sömürülmüş olduklarından bihaber hak arama gösterisi yapmış oluyorlar. Düşünüyorum da, sermaye ile hükümet anlaşsa emekçi dostlarımızın ve sendikaların hesapladıkları miktarı kuruşu kuruşuna verse hem bu garip çekişme biter, hem de yine sermaye fersah fersah avantajlı olur. Bu nasıl bir açlık ya da sömürü hırsıdır ki, sermaye kesimi emekçi dostlarımızın razı olduğu sömürü boyutunu dahi emekçilere vermeden üzerine oturmak için binbir numaraya başvuruyor, zaten yanında olan devlete daha da sıkı sarılarak el koyduğu kaynağın elden çıkmasını engellemeye çalışıyor.

Bu meseleyi açmak için şöyle düşünelim. Bir emekçi çalışırken neden tüm ücret kendisine verilmiyor da kesinti olarak meşrulaştırılıyor? Acaba emekçiye güvenilmediği için mi bu işleme başvuruluyor, yoksa bu parayı emekçiden daha iyi değerlendirebileceklerini düşündükleri için mi? Emekçi dostlarımızın bu soruyu sormaları ve böylesi sömürücü kap-kaç düzende hiçbir kesinti yapılmadan kendilerine tüm ücretlerinin ödenmesi talebinde bulunmaları gerekiyor.

Bu tür kesintilere kamu sisteminde ‘kamusal tasarruf’ adı verilir. Bu tasarruflar bu adla kurulmuş sandıkta toplanır ve kamu bütçe ihtiyacı için........

© 12punto