Ekonomide 1 çeyrek 3 ay olarak tanımlanır. Bu üçer aylık döneme göre ekonomik göstergeler değerlendirilir. Türk ekonomisi son 21 çeyrektir ( 7 yıldır) art arda büyüyor. Ekonomide kriz, ekonominin durgunluğa girmesi olarak tanımlanıyor ve teknik olarak ekonomik krizden söz edilebilmesi için iki çeyrek üst üste milli gelirin (GSYH) küçülmesi gerektiği söyleniyor. Bu kadar sığ bir bakışa itirazım var. Konuya salt büyüme verileri açısından bakarsak Türkiye’de ekonomik kriz yok mu diyeceğiz?

Türkiye’de çok ağır bir bölüşüm krizi var. Açlık ve sefalet yaygınlaşıyor. Yazının sonunda buna tekrar değineceğim ama sorun sadece gelir dağılımı ile sınırlı değil. Türkiye’de ekonomi, gelecekte daha ağır sorunlar (krizler) yaratacak şekilde bozuluyor.

Büyümenin yanı sıra, enflasyon, işsizlik, dış açıklar ve bütçe açıklarını da birlikte değerlendirmemiz gerekiyor. Ekonomi büyüdükçe, Türkiye’nin dış açığı ve borçluluğu büyüyor. Ekonomi büyüyor ama işsizlik azalmıyor. Aksine geniş tanımlı işsizlik artıyor. Bu nasıl bir büyümedir?

Bir de genel bir ekonomi teorisiymiş gibi “Ekonomik büyümeden fedakarlık etmezsek, enflasyonu düşüremeyiz” gibi bir bahane uyduruyorlar. Üstelik bu bahaneye muhalif kesimden bazı iktisatçı arkadaşlar da destek oluyorlar.

“Ekonomik büyüme varsa enflasyon olur ya da enflasyon dizginlenemez” lafı kocaman bir palavradır, şehir efsanesidir. Şişen bir büyüme yerine, kaynakları hoyratça yandaşlara dağıtmadan, planlı bir kalkınma modeli kurarsan, enflasyon da yaratmazsın, ekonomin de büyür, toplumun refah düzeyi de artar. Türkiye’den iki dönem hatırlatalım. Gazi Mustafa Kemal Atatürk........

© 12punto