Son zamanlarda hem ülke hem de dünya gündemi kara haberlerle dolu. Yanı başımızda bir yıldan fazladır devam eden savaş, öldürülen çocuklar, bombalanan hastaneler, kapısına kilit vurulan okullar, terk edilen yuvalar ve daha sayısız, tarifsiz acı…
Çok yakınımızda yaşanan bunca acı yetmezmiş gibi kendi ülkemizde de sayısız vahşet, cinayet, yaralama, istismar, rüşvet, kaçakçılık… Herkesin birbirine şüpheli gözlerle baktığı, kimsenin kimseye güvenmediği, güvenemediği sokaklar…
Ekonomik krizin getirdiği işsizlik, enflasyon, zamlar ve moda deyimle her yere sirayet etmiş “pahalı kalitesizlik” … Toplumun hiçbir kesimi mutlu değil; mutluluğu geçelim hiç kimse güvende değil! Nasıl oldu da böyle güvensiz bir toplum olduk? Nasıl oldu da sokaklarda rahat yürüyemez; çocuklarımızı okula huzur içinde gönderemez, toplu taşımaya korkusuzca binemez olduk?
Bu sorulara verilecek tek bir cevabımız yok çünkü bu duruma aşama aşama geldik. Adalet, eğitim, sağlık, ulaşım, ekonomi, savunma, sanayi, turizm hangi alanda olursa olsun, yavaş yavaş çürüdük, çürüdükçe güvensizleştik; güvensizleştikçe çürüdük.
Daha birkaç gün önce gecelik birkaç bin TL için yeni doğan bebeklerin canına kastedildiğini ya da o bebeklerin para uğruna sakat........