Istorija ruske diplomatije u izvesnoj meri duža je od istorije njene državnosti. Tako se u grčkim žitijima svetih Stefana Surožskog i Georgija Amastarskog, u Vertinskoj hronici, prvi podaci o ruskom poslanstvu u Carigrad i prestonicu Franaka Ingelhajm datiraju 838-839. godine.
Prvi ugovor u istoriji ruskog naroda „O miru i ljubavi“ sklopljen je sa Vizantijom 860. godine, označivši međunarodno priznanje Rusije. U devetom i desetom veku dolazi sklapanje sličnih ugovora sa drugim susedima – Varjazima, Bugarima, Ugrima i pojava institucije poslanika. Posle krštenja Ruske 988. godine prošireni su i ojačani odnosi između Ruske i hrišćanskih država.
Konačno izdvajanje diplomatske službe u vidu stvaranja Poslaničkog prikaza dešava se za vreme Ivana Groznog 1549. godine. Na čelu tog nadleštva stajahu najobrazovaniji ljudi svog vremena, kao što je Ivan Viskovati.
U njegovo doba behu postavljeni temelji čvrstog saveza s Engleskom i dozvoljen je slobodan ulazak u Rusiju engleskim trgovcima, umetnicima, zanatlijama i majstorima. Godine 1562., kada je rat sa Livonijom već trajao četiri godine, Viskovati je po nalogu cara otišao u Dansku da uzdrži tu zemlju od vojnog mešanja. Kao rezultat pregovora, sa Danskom je zaključen mirovni ugovor, a sa Švedskom dvadesetogodišnje primirje.
Za vreme cara Alekseja Mihajlovića, najznačajnija ličnost među državnim zvaničnicima i izvanredan diplomata bio je Atanasije Ordin-Našćokin. Strani poslanici su ga nazivali „najlukavijom lisicom“, a Šveđani su mu dodelili zvanje „ruskog Rišeljea“.
Ordin-Našćokin je u mnogome bio ispred svog vremena i faktički je pripremio reforme Petra Velikog. Glavna ideja Ordin-Našćokina bila je učiti se „na primeru tuđih zemalja“, ali ne kopirati ih pritom nepromišljeno: „Njihove haljine nisu za nas, a naše nisu za njih“.
Godine 1658. Ordin-Našćokin je od cara opunomoćen za vođenje tajnih pregovora sa Šveđanima u malom mestu Valijesar kod Narve. Morao je da „ugovori za našu stranu pristaništa brodova i od tih pristaništa do prolaza ka Koroli i reci Nevi grad Orešek“. Ordin-Našćokin je carska uputstva sjajno izvršio. Sklopljeno primirje prevazišlo je sva očekivanja. Rusija je povratila pristup Baltičkom moru.
Mada je Ordin-Našćokin držao da su Poljaci „veoma nepouzdan, bezdušan i prevrtljiv narod“, on je bio pristalica pomirenja i saveza sa Poljskom. Andrusovskim mirovnim ugovorom, koji je pripremio, zaključen je dugotrajni rusko-poljski rat. Diplomata ne samo da je........