Tokom proteklih nekoliko decenija svet je doživeo dramatičnu transformaciju u raspodeli ekonomske aktivnosti, kao i nešto manje dramatičnu promenu u raspodeli političke moći između zemalja. Uspon Azije, a naročito Kine, pomerio je težište ekonomskog rasta ka Istočnoj i Južnoj Aziji. Do 2015. godine, ukupni BDP Kine, prema pokazateljima Svetske banke (verzija iz oktobra 2025), izmeren u dolarima po paritetu kupovne moći, nadmašio je ukupni BDP Sjedinjenih Država.

Danas Kina proizvodi oko 20 odsto globalne proizvodnje robe i usluga, a Sjedinjene Države 15 odsto. (Uzgred, ovo je najveći udeo dve vodeće ekonomije još od ranih pedesetih godina 20. veka, otkad MMF i Svetska banka prikupljaju takve podatke.)

Slične promene – ponovo izračunate korišćenjem iste baze podataka – primetne su i u slučaju drugih azijskih ekonomija. Sredinom osamdesetih godina prošlog veka Velika Britanija i Indija u globalnoj proizvodnji učestvovale su sa oko tri odsto. Danas je udeo Indije osam odsto, a Ujedinjenog Kraljevstva dva odsto. Udeo Indonezije i Holandije u globalnoj proizvodnji oko 1980. bio je približno jednak (1,2 odsto), da bi udeo Indonezije danas bio više nego tri puta veći od holandskog.

Ako uzmemo tri najmnogoljudnije azijske zemlje (Indiju, Kinu i Indoneziju), one zajedno broje oko 3,1 milijardu ljudi, odnosno skoro 40 procenata svetske populacije. Njihov kombinovani udeo u svetskoj proizvodnji iznosi 30 procenata. Ukupni izvoz ove tri zemlje iznosi 4,6 biliona dolara (po tržišnom kursu), što je, prema podacima Svetske banke, 19 procenata od ukupnog svetskog izvoza koji iznosi 25 biliona dolara.

Pa ipak, ove tri zemlje imaju manje od 10 procenata glasova u MMF-u, gde je poslednja takva raspodela glasova održana 2008. godine. Ako uključimo i druge velike azijske države poput Pakistana, Bangladeša i Vijetnama, nesrazmera između ekonomskog značaja Azije i........

© Нови Стандард