Η πολιτική κατάσταση στη χώρα είναι σταθερή.
Ελπίζω στο μέλλον να μη ζήσουμε μεγάλες εκπλήξεις.
Η αναμέτρηση βέβαια με τον χρόνο πάντα κρύβει εκπλήξεις.
Η πρώτη μου κυρίαρχη αίσθηση είναι ότι ο κ. Κασσελάκης παίζει τα ρέστα του για να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στα μέτρα που θεωρεί ότι θα μπορεί να ασκεί ένα κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Οι απανωτές ήττες δίχασαν και τελικά διέσπασαν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν ξέρω βέβαια αν οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να “πειθαρχήσουν” σε ένα εγχειρίδιο.
Ούτε αμλετικό είναι το σκηνικό, ούτε ψάχνουν ψύλλους στ’ άχυρα.
Μάχη πολιτικής επιβίωσης δίνουν οι άνθρωποι.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη κάνει κόνξες στον Μητσοτάκη. Ακαδημαϊκές ετεροαναφορές με περιορισμένο ακροατήριο.
Κάτι είναι κι αυτό για την αρχή της τετραετίας.
Μπρος το ολότελα…
Ο Μητσοτάκης πια, είναι ο Μητσοτάκης που ξέρουμε.
Δεν διστάζει να πάρει (με σχεδιασμό κι ουσία) αντιδημοφιλείς αποφάσεις αρκεί να οδηγήσει τη χώρα εκεί που έχει στο μυαλό του.
Πριν από 4 χρόνια όλοι θα νιώθαμε έκπληξη.
Τώρα όχι.
Η αίσθησή μου είναι ότι η δεύτερη τετραετία θα κριθεί στο πεδίο της οικονομίας που κινείται με ευνοϊκούς όρους και στο πεδίο της δημόσιας ασφάλειας.
Η ασφάλεια είναι αναγκαία προϋπόθεση για να ζήσουμε σε μια ανοιχτή κοινωνία των ελεύθερων ανθρώπων.