"Nâzım Hikmet, dünyanın her ülkesinde olduğu gibi, kendi yurdunda da bir gün, lâyık olduğu yeri alacaktır. Fikirlerine gelince, sanatkârın elbette ki kendine özgü fikirleri olacak. Sanatkâr, standart vatandaş demek değildir." (Vâlâ Nûreddin)

61 yıla sığmış

çileli yaşamı; "tepeden tırnağa şiir, insan, hasret, ümit, sevdadan ibaretti" Nâzım Hikmet'in!

"Kavganın adsız neferiydi." o!..

"Yaşamak" onun için

"bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine"ydi.

Yüreği ile görmesini bilendi.

Şiirini tanımlarken “Kökü yurdumun topraklarındadır” derdi. Öyle bir köktür ki, bu dallarıyla tüm insanlığa ve medeniyetlere ulaşırken zaman etkisini kaybeder.

Nâzım’ın “Mukaddes ümidi, güzel günlerin bir gün geleceğine olan inancı”, milyonların dilinden düşmeyen bir “umut türküsü”dür.

Işık saçan şiirleri, “ses bayrağımız” Türkçe’ye güç kazandırmıştır.

Emsâlsiz bir dil ustasıdır.

Her yere memleketini taşımış bir "vatan haini vatan şairi"dir...

****

Nâzım Hikmet'in yoldaşları ndan biridir , "Vâ-Nû" diye bilinen Vâlâ Nûreddin.

Mekteb-i Sultani'den arkadaştırlar...

Bugünkü ‘’Galatasaray Liseli’’ydiler yani…

İkisi de okumayı, yazmayı

çok ama çok seviyordu…

Şiir ortak sevdalarıydı!

Denizciler üzerine yazdığı

şiir beğenilince

Bahriye mektepli oldu...

"Mavi gözlü sarışın" olanı!

Stajyer güverte subayı

olarak mezun olduysa da fikren(!)

"Sakıncalı"ydı, ordudan........

© Yurt