“Kibir hastalığıyla; il, ilçe, belde teşkilatlarına, belediye başkanlarımıza, milletvekillerimize, hatta bürokrasiye uzanan bir sıkıntıyla karşı karşıyayız. Milletin sinesinden doğmuş bir siyasi partinin en büyük düşmanı vatandaşla arasına duvarlar örmesidir. Hangi konumda olursa olsun bu partide kimsenin ‘lâyüs’el’ [Kendisine soru ve hesap sorulmaz, sorumlu tutulmaz, sorudan muaf] olmadığını milletimize göstereceğiz. Ortada sadece bir oy kaybı değil, kan ve ruh kaybı vardır. Hatayı, kusuru, yanlışı millette aramak, bizim geleneğimizde asla yoktur. Şahsım dâhil bu masanın etrafında oturan hiçbir arkadaşım, 31 Mart seçim sonuçlarının sorumluluğundan kaçamaz. Nerede bir eksik, hata, kasıt veya ihanet varsa, üzerine gitmek boynumuzun borcudur. Ya hatalarımızı görerek kendimizi toparlarız ya da güneşi gören buz misali erimeye devam ederiz. Ya milletimizle olan gönül köprülerimizi yeniden güçlendiririz ya da eleştirdiğimiz partilere benzemekten kendimizi alıkoyamayız.”

Her seçimin ardından aldığı oylardan ziyade alamadığı oyların hesabını sorarak, başarıya rağmen, bir özeleştiriyi adeta kurumsallaştırmıştı. Kalkıp hiçbir mazerete sığınmadan, milleti suçlamadan, çuvaldızı kendine batırmaya ahdederek dersini çalışacağını söylemek müthiş bir siyasal olgunluk.

Kazandıkları bu seçimin kendilerine verilmiş bir emanet olduğu bilincinden çok uzak, her yerde bir zafer sarhoşluğu ve rövanşist dil hâkim. Yıllardır AK Parti’ye kazandıran ve kendilerine kaybettirenin ne olduğu konusunda bu seçimde yakaladıkları ipucunu iyi değerlendirmekten şimdilik çok uzak görünüyorlar.

kendisi en büyük cahilliktir.

Karşısındakilerin çocuk olduğunu hiç dikkate almadan onlara kahramanlık satan, gördüğü her yabancıyı kaçak göçmen sanıp, onları da ülkeye tehdit gören cahilliği, yabancı da olsa insana karşı saygısızlığı, sevgisizliği, merhametsizliği ve nefreti açık açık ifade eden bu paçoz yaklaşım Mamak’ta seçim de kazanmış oldu.