Bir köyde ihtiyar bir adam varmış. Çok fakirmiş ama dillere destan bir beyaz atı yüzünden kral bile onu kıskanırmış.

Kral at için ihtiyara nerdeyse hazinesinin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış; “Bu at, bir at değil benim için. Bir dost. İnsan dostunu satar mı” dermiş hep.

Bir sabah kalkmışlar ki at yok.

Köylü ihtiyarın başına toplanmış; “Seni ihtiyar bunak. Bu atı sana bırakmayacakları, çalacakları belliydi. Krala satsaydın, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaşardın. Şimdi ne paran var ne de atın” demişler.

Köylüler ihtiyar adama gülmüşler. Ama aradan 15 gün geçmeden, at bir........

© Yeni Şafak