Son 147 gündür, “hayvanlar gibi, hatta daha da aşağı /sapkın olarak” Gazze’deki sivil halkın başından ateş yağdıran ABD-İsrail güçlerinin, iki gün önce açlıkla ölüm arasında pençeleşen ve bu etkiyle yardım konvoyuna doğru koşuşturan bir grubu hedef alarak işledikleri yeni katliama göre düşün-düğümüzde, aslında yazı başlığımızdaki soruyu “Siyonist Hıristiyanlığın neden bir âmentüsü yok?” şeklinde sormamız daha uygun olurdu.

Zira “amentü / inandım” denilmesiyle, “…dinin teorik mahiyetini ortaya koyan âmentüler” kastedildiğinde göre (Bkz.: TDV DİA), Tanrı ile insan arasında yapılmış ilahi akitlerden söz ediyoruz demektir ki, bu akitlerin insanın varlığını, yaşamasını gözeten ve dolayısıyla kader, hayır, şer, sorumluluk ve hesap esasında ahitler olarak düşünülmesi konunun tabiatındandır.

Hal böyle olunca, ABD-İsrail’in Gazze’de 147 gündür devam eden katliamları hakkında onlara mal edilen Yahudilik ve Hıristiyanlık inançlarına mahsus âmentülerin bir vicdan, bir merhamet kırıntısından bile yoksun olabilmesinin bir izahının da olması gerekir.

Aslında, Kadim Tevrat’ta yer alıp almadığı bilinmeyen ancak sonradan yazılmış da olsa onun ilk beş kitabından Tesniye’de “Bunları, evinin ve kapılarının girişlerinin yanaklarına (sövelerine) yaz!” emriyle biten (6. Bab) ve daha öncesinde bildirilen 10 emiri tekrar hatırlatılan bir âmentü (Şem’a) yer alır.

Sa’adya Gaon’a ait Tevrat (Tora) Tefsir’inin mütercimi Nuh Arslantaş, söz konusu âmentüye dair nipnotunda şu bilgileri vermiştir:

“Bu bap, bir önceki bapta........

© Yeni Şafak