Ankara da İstanbul gibi beş yıllık zulüm zihniyetinden kurtulmalı. Bir Ankaralı olarak CHP’li belediye yıllarını iliklerine kadar yaşamış birisiyim.

Ankara 1994 yılına kadar Çubuk’un fakir dağ köylerinden farklı değildi. Şehrin temizlenen tek yeri Çankaya idi. Kızılay’a varıldığında biraz büyük bir köye geliyordunuz.

Şehrin dört bir yanından insanlar akın akın iş yerlerine gelip binalara girerken, üzerlerindeki tozu toprağı silkeler, kış veya yağmurdan dolayı çamur olmuş paçalarını çamaşır yıkar gibi çitileyerek temizler öyle girerdi.

Ankara’da belediye denilince aklımdan hiç çıkmayan tek şey hatırlıyorum. 1994 senesi öncesinde belediyede namaz kılan işçilerin Komünistler tarafından sürekli taciz edilmeleriydi.

Rahmetli babam onlardan birisiydi. Her gün işten dönünce yüzüne bakardık, “Acaba bugün dövülmüş mü, sövülmüş mü, hakaret yemiş mi” diye. Tam bir zulüm devriydi.

Mesleğe foto muhabiri olarak başladığım ilk yıl -şimdi ilgili başkanın adını yazmayayım- belediye muhabiriydim.

CHP’li........

© Yeni Akit