Η σύγχυση στο κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου είναι η προβλεπόμενη ύστερα από αυτό που τους συνέβη. Επαθαν ό,τι και οι Ιρανοί με τον ισραηλινό πύραυλο. Διότι δεν είναι απλό πράγμα να σε καταγγέλει ο Αρχιεπίσκοπος και μάλιστα επωνύμως, ιδίως όταν εμπορικά και πολιτικά (στην περίπτωση του Κ. Βελόπουλου τα δύο ταυτίζονται) απευθύνεσαι στο χριστεπώνυμον πλήρωμα. Η σφαλιάρα από τον Αρχιεπίσκοπο ήταν σβουριχτή και έπιασε καλά τον σβέρκο, πώς να συμπεριφερθούν; Να παριστάνουν ότι δεν τρέχει τίποτα ή να αντιδράσουν; Οι Ιρανοί, όπως είδαμε, προτίμησαν το πρώτο και τους είδαμε να βγαίνουν μετά και να ισχυρίζονται ότι το χτύπημα ήταν ασήμαντο. Στην Ελληνική Λύση, όμως, μπερδεύτηκαν. Ο αρχηγός της ακολούθησε την τακτική των Ιρανών, παριστάνοντας ότι δεν διαφωνεί με τον Αρχιεπίσκοπο και ότι η δήλωσή του δεν συνιστά κριτική στον ίδιο (παρότι του κάνει την τιμή να τον αναφέρει επωνύμως), ενώ ο εκπρόσωπος Τύπου επιτέθηκε στον Αρχιεπίσκοπο, τον οποίο κατηγόρησε ότι κάνει τον εκπρόσωπο Τύπου της κυβέρνησης. Μέχρι τώρα αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα δεν έχει λυθεί. Μακάρι να έβρισκε τον χρόνο ο Ιησούς να τους γράψει μια επιστολή (ιδιοχείρως, εννοείται, για να μη λένε οι διάφοροι…) να τους εξηγεί ποιος έχει δίκιο και να λήξει το θέμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ