Diğer

Konuk Yazar

05 Kasım 2023

Gökyüzünden bakarken bile anlıyorsunuz küçük bir cennete ineceğinizi, yemyeşil ormanlar arasında kırmızı çatılı iki katlı evler, uçak alçaldıkça da manzara değişmiyor, her yer yeşil, deniz billur mavisi, tahta panjurlu birbirine benzeyen evler palmiyeler arasında düzenli bir şekilde serpiştirilmiş. Havaalanı da öyle, küçücük, Yeşilköy'ün 70'li yıllardaki hali gibi, oysa yazın milyonlarca turisti ağırlıyor.

Hava limonata gibi, hiç sıkmıyor, insanlar da öyle hiç bakmıyor, batmıyor, ambulans sireni yok, polis sireni de. Kavga olmazmış bu ülkede. İnsanlar şık ama ortada butik gözükmüyor. Fazla bir işyeri de yok. Binalarda tabela yok mesela, doktor, avukat vb. gibi. Kimse koşuşturmuyor. Lokantalar da şık ama pahalı değil. Dünyevi hırsları yok gibi. Yaya geçidinde isteğiniz kadar salının kimse korna çalmıyor…

Ve en önemlisi Avrupa kıtasında yer almasına rağmen bu ülkenin insanlarında kibir yok. Kibirlenecek bir şeyleri de yok diyebilirsiniz ama kibirin haklı bir gerekçesi olamaz, nereden baksanız hadsizliktir.

Hayatım boyunca gittiğim hiçbir ülkeyi yazmadım. Hiçbirinden de etkilenmedim ama Montenegro'ya bayıldım. Ne yazık ki bayılan bir tek ben değilim. Türkler bağımsızlığına kavuşur kavuşmaz keşfettikleri bu ülkeyi havaalanında sohbet ettiğim mühendisin deyimiyle 'bitire bitire ilerliyor'.

Bitirme deyince aklınıza ne geliyor? İnşaat tabii. Budva'nın sahil şeridini zapt etmişler bile. Güzelim sayfiye evlerinin önüne dev bloklar, şehrin sahil dokusu mahvolmuş. Şimdilerde Tivat'ta yoğun inşaat yapıyorlar. Orta Çağ dokusundan dolayı Kobor'u mahvetmelerine izin verilmeyeceği umuluyor.

Malum Türkiye'nin bekası, bizim de kabusumuz oldu inşaat. Hayatımın büyük bölümünü geçirdiğim Göztepe'de aynı binaların dördüncü kez yıkılışına şahit oluyorum. O kadar ki her sokağını ezbere bildiğim semtte geçtiğimiz hafta kayboldum, tanınmaz bir şantiye alanı.

Göztepe'yi........

© T24