Diğer

Konuk Yazar

09 Aralık 2023

Birkaç gün arayla görünüşte uzak ama aslında çok yakın iki olay oldu. Stockholm Dayanıklılık Merkezi (Stockholm Resilince Centre), gezegenimizin sınırlarının haritasını güncelledi ve bu sınırlardan altısının zaten risk eşiğini aştığını resmi olarak bildirdi. İklim, biyosfer, toprak, tatlı su, biyokimyasal döngüler ve yeni kimyasal maddeler gerekli olanın çok ötesinde değişmiş, bozulmuş.

Yani dünya insanlık için güvenli alan olmaktan çıkıyor. Türümüzün yaşamasını istiyorsak gezegene zarar vermeyi acilen bırakmamız gerekiyor.

Kısa bir süre sonra da, Birleşmiş Milletler Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri Zirvesi 2030 hedeflerinin çok gerisinde olduğumuzu açıkladı.

Yani ekonomik /politik paradigmaların acilen değişmesi gerekiyor. Bu saptamalardan anlıyoruz ki yarın olacağınızı düşündüğümüz şey bugün başımıza gelebilir.

Sekiz yıl önce küçük bir araştırmacı grup küresel bir salgın olacağını konusunda uyarmış, ciddiye bile alınmamıştı. Bunu Korona izledi ve dünyanın ne kadar kırılgan, hükümetlerin ne kadar hazırlıksız olduğunu anladık.

Avrupa kıtasında yeni bir savaş mı? Daha neler derken Ukrayna savaşı patladı. Filistin meselesine girmiyorum bile. Gazze nezdinde insanlığın düştüğü durum malum… Eşitsizlik, çatışmalar, insanın, doğanın, hayvanların sömürülmesinin kökeninde sonsuz büyüme hırsına hapsolmuş bir beşeri tür olmamız yatıyor. Sevinilecek şey yok mu? Var, yaşadığımız çevre krizinin ciddiyetine dair farkındalık yaygınlaşıyor ama çok çok yetersiz. Zira yarattığımız habitat tahribatı ile türleri yok ederek gezegenimizin (bu sefer insan eliyle) altıncı kitlesel yok oluşu tahminlerin çok ötesinde hızlanıyor.

Bu durumda yapılabilecek birçok şey var. İnşaat yapımından, ortalığı toz dumana çevirmekten, yeşil alanları, koyları, doğayı tahrip etmekten vazgeçmek; tüketimi en aza indirmek; yurt içi ve yurt dışı uçuşları zorunlu değilsen yapmamak; ihtiyacın olmayan şeyleri almamak; daha az et tüketmek vs. gibi bildiğimiz şeylerin yanında devletleri bu yeni dünya düzenine göre şekillenmeye zorlamak. Yine bildiğimiz ama yapmadığımız şeyler…

Günlük siyasete ve muhabbete gömülmeden yöneticileri iklim krizine karşı koruma yöntemleri konusunda uyarmamız gerekiyor. 8 bin 500 yıllık geçmişi olan İstanbul'da gelmiş geçmiş hiçbir yöneticinin yağmur suyunu kullanmak için bir şey yapmamış olması, güzelim suların, hayat kurtarıcı mübarek damlaların lağıma karışmasının anlaşılabilir, kabul edilebilir yanı var mı?

Gelen yıkıyor, daha çirkinini yapıp gidiyor.

Tabii ki ölüm, açlık, yoksulluk, işsizlik ile uğraşan insanlığa karbon ayak........

© T24