Diğer

05 Kasım 2023

Orhan Taylan'ın adını, ilk olarak, bir efsane olarak duydum. Daha sonra da çok yakın arkadaş olduk. Arkadaşlığımızın başlangıcı, nerdeyse 1964 yılına ait Peter Sellers'in oynadığı bir Stanley Kubrick filmi (Dokteur Folamour) gibi satirik bir olayla başlamıştı. Ege denizinde bulunan Kardak adlı adanın Türk-Yunan dostluğunun sıkıntıya girdiği bir sırada Atina'daki Plastik Sanatlar Derneği'nden Orhan Taylan'a gelen "barış konuşmaları teklifi" sırasında onunla tanıştım ve çok yakın arkadaş olduk.

Çok ilginç olduğu kadar matrak da bir karşılaşmaydı. Türkiye'den ve Yunanistan'dan gelen sanatçıların randevu yeri Türkiye ve Yunanistan'ın en yaklaşan sınırı olan Sakız adasıydı. Önce karşılıklı oturuldu. Bir grup Yunanca diğer grup Türkçe konuşmak zorundaydı ve tercümanla anlaşmaktaydık. Orhan Taylan bizim grubun başı gibiydi. Yusuf Taktak, Canan Beykal, Emre- Müşerref Zeytinoğlu ve Arzu Başaran bizim gruptu. Ertesi gün öğlen seansındaki konuşmalar sırasında bulunduğumuz lokantanın "telli telli..." adlı şarkıyı Yunanca çaldığı sırada Canan Beykal'ın bu şarkının Türkçe versiyonunu mırıldanmasıyla, birdenbire "aynı kültürden" olduğumuzun fark edilmesiyle, kendi milli dillerimizi terk edip, birebir hangi dilden anlaşıyorsak o dilden konuşmaya başladık.

Ve, 1996 Eylül aynın içinde Sakız adasında başlayan dostluk, 1999 depremine kadar karşılıklı sergilerle devam etti. Devletler anlaştığında ise artık bize ihtiyaç kalmadığına göre bu süreci tamamlamıştık. İki sergi İstanbul'da (Caddebostan Kültür Merkezinde, Yapı-Kredi Galerisinde) bir sergi ise Atina'da (Melina Mercouri Sanat Merkezinde) yapıldı. Atina'daki sergi için ben ve Orhan Taylan ortak bir eser yapmıştık. Aslında Orhan Taylan'ın en sevdiği ve kendisine yakın hissettiği İtalyan resim ekolünün tarihi anısına, ressamlara sipariş üzerine çalışmıştık. Ben ona yazılı bir siparişle resmin betimlemesini yapmıştım o da bu sözleşmeye göre resmi yapmıştı. Yazı ve resim yan yana sergilenmişti. Orhan Taylan resmi sonra 1996 yılındaki Atina Plastik Sanatlar Başkanı olmuş olan Eva Mela'ya hediye etmişti. Eva Mela ile arkadaşlığımız devam etti daha sonraları Atina'ya gittiğimizde.

Orhan Taylan'ı bir efsane olarak tanıdım diye başladım yazıma. Güzel Sanatlar Akademisi'nin 1970'li yıllarının öğrencileri (bilhassa kızlar diye belirtmişlerdi) devrimci Orhan Taylan'ı Akademi'de vereceği bir konferans için dinlemeye geldiklerinde o kadar etkilenmişlerdi ki bu konferans 1980 darbesi öncesinde bir efsane olarak kabul edilmişti. Güzel konuşmasının içine nezaketiyle gözlerinin gülüşü ve devrimci çıkışları yan yana geldiğinde bir heyecan salona yayılmıştı.

Orhan Taylan 1976'da Antalya'da ilki ve 1980 Eylül'ü başında da........

© T24