-Tanrı’nın bağışı olan dünya günleri, kendimize karşı borcumuzdur.-

Sağlık, esenlik, başarı, mutluluk varlığımızın temeli ve gücüdür. Bizi yarınlara taşıyan değerler olarak yaşamımızın kaynakları ve dayanaklarıdır. Bunları özenle korumak kendimize karşı borcumuz, topluma karşı ödevimizdir. Ne yazık ki gereken değeri ve özeni gösterdiğimizi içtenlikle savunamayız. Tanrı’nın armağanı olan yaşam, dünya günlerinin gücüdür. Aydınlığın ve sıcaklığın değerini yeterince bildiğimizi savunamayız. Bırakalım birbirimize karşı tutum ve davranış çarpıklıklarını, kendimize karşı da savrukluklarda bağışlanması güç, hatta olanaksız aykırılıklardır. Ne kendimize, ne yakınlarımıza, ne zamana, ne de olanaklara gereken önemi vermiyoruz.

Düşünce aydınlığı, istenç gücü, sağlık desteği, yaşam kaynağı ve dayanağıdır. Yaraşır olduğu, gereken değeri vermemek kendine karşı çok sakıncalı bir kötülüktür. Dünya tüm canlılar için geçici bir varlık-yaşam alanıdır. Tanrı kucağı bildiğimiz evrenin aydınlığı, sıcaklığı bizim tutum ve davranışlarımızla anlam ve değer kazanır. Sevgi, yürek ateşi, yaşam bayrağıdır. İçtenlik, karşılık, sıcaklık, özveri ve hoşgörü bu değeri, bu kaynağı güçlendiren ve ışıklandıran yaşam değerleridir. Karanlık-aydınlık, bulutlu-güneşli, gece- gündüz ikilemiyle dünya gerçeği tüm canlıların doğal yaşam ortamıdır.

“Ömür” denilen geçici yaşam süreci, dünya günlerimizin tanımıdır. Sonu bilinmez ve nitelenmesi güç bir karanlık olan, belki de sonsuz ve sınırsız bir aydınlık olan yaşam, hepimize doğanın açtığı en gerçekçi kucaktır. Tanrı’nın tanımı, güç bağışıdır. Değerini yeterince bildiğimizi içtenlikle savunamayız. Bırakınız yanımızdakileri, karşımızdakilere, kendimize karşı bile gereken önemi ve değeri verdiğimizi de... Bize tanınan yaşam olanaklarına karşı da tutum ve davranışımız ne yazık ki böyledir. Dünya günlerinin ışığı gözlerimizi kamaştırdığından mı nedir gerçeklere karşı bakışımız yeterli ve yapıcı olmamaktadır. Yaşama gereken değeri vermemek kendimizi yadsımak, kendimize karşı kötülük demektir.