‘Şehitler ölmez, vatan bölünmez!’

Kalpten, gönülden, elbette, hem de bin kere: Amenna!..

‘Şehitler ölmeyecek, vatan da bölünmeyecek!’

...

Ama demeyeyim de ‘bununla beraber’...

Şehit olmak, şehit vermek konusunda öyle ince, o kadar hassas bir hat var ki...

Çok kritik bir çizgi, tabiri caizse tam da Aktütün gibi, Çukurca gibi, Derecik gibi, Tütünlü gibi; daha beride Kilis gibi, Reyhanlı gibi hassas, yüksek ihtimam gerektiren bir sınır noktası...

Orayı aşarsak maazallah, her birini kalbimizde yaşattığımız şehitler o an gerçekten ölür, vatan da o an ya bölünür ya da bölünmüşten beter olur! Başımıza yıkılır!..

Allah öylesini yaşatmasın!

Çünkü o zaman geçmişteki fedakârlıklara da verilen canlara da uzak ve yakın tarihimizi biçimlendiren kahramanlıklara da hepten yazık olur.

Nasıl olduğunu anlayamadan her şeyimizi yitiririz...

★★

Peki nedir o sınır çizgisi?

Neyi, nereyi aşınca her şeyi kaybederiz (bir kere daha maazallah)?

Bu yanıtı, bu yaşamsal uyarıyı, bir şehit söylüyor bize. Vatan ve millet için toprağa düşmeden önce, kendi belirsiz geleceğine yazdığı mektupta hepimize, şehitler sayesinde hayatlarını sürdürenlere sesleniyor:

Onun adı, ünvanı, rütbesi: Şehit Komando Uzman Çavuş Murat Akman...

Yazdığı mektup, o 2004 yılında Beytüşşebap’ta şehit edildiğinden beri basında ve sosyal medyada elden ele, dilden dile dolaşıyor.

Bir türlü aşamadığımız, üstesinden bir türlü gelemediğimiz bütün o sosyal nitelikli, bütün o kronikleşmiş ama aslında mal mülk hırsından ve siyasi menfaatlerden arınabilsek her biri çok da kolay çözümlenebilecek yaygın, yoğun ve derin sosyal-psikolojik ve kültürel sorunlarımızın, kısaca fuzuli yere bölük pörçük oluşumuzun altını öyle bir çiziyor ki şehit kardeşimiz...

Hem de öyle kırmızı kalemle, tebeşirle falan değil, kasaturasıyla, kendi kanıyla altını çiziyor ve tuttuğumuz kâğıdı yırtıp bizim de tenimizi kanatıyor onun bu tespitleri.

Bakın hayattan muradını alamamış sevgili Murat’ımız neler söylüyor ve kimi, niye, nasıl eleştiriyor?

“Bu yazı, bir komando uzman çavuş mektubudur...

Ve bu mektubu siz bir gazeteden okuyorsanız ben ölmüşüm demektir...

Bir ailem olsaydı bu mektubu onlara yollamak isterdim. Ama yok!..

Size koğuştaki ranzamdan........

© Pusula Gazetesi