İslam alemi olarak Ramazan ayını geride bırakıp, hamdolsun bayrama ulaştık.

Onlarca İslam ülkesi Gazze’de binlerce Müslüman kardeşinin katledilişini izledi…

Milyarlarca Müslüman Kudüs esir iken Gazze ateş altıda iken bir Ramazanı geçirdi, bayrama ulaştı…

İnsanlık gözümüzün önünde lime lime edilirken, bir lokma ekmeğe ulaşmak için havadan atılan yiyecek için Gazze’de çocuklar gözyaşı dökerken televizyon ekranlarında film gibi izledik…

Hiçbir şey yapamamanın ezikliğini yaşamamız gerekirken birde Gazze’yi iç siyasete malzeme yaptık!

Seçim sonuçlarını bile ona bağladık. Her gün bu konuda hükümete ayar veren muhalefet liderlerine sormak lazım;

Hadi iktidar bu konuda size göre sınıfta kaldı, siz ne yaptınız? Sizin neden sesiniz çıkmıyor?

Kara sınırımız Suriye’de Irak’ta ne işimiz var diyen bir muhalefetin Filistin için bu kadar bağırması çok tuhaf!

Samimiyetsiz geçen seçim döneminde Gazze türküsü söyleyenlerin yaptıkları tek şey uzaktan gazel okumak...

Ben mi atladım yoksa hiç ses mi çıkmadı hatırlamadım ama;

Bu konuda en fazla İsrail’e yaptırım isteyen ömrü Gazze, Kudüs diye diye geçen rahmetli Necmettin Erbakan’ın oğlu Yeniden Refah Partisi Lideri Fatih Erbakan’ın hükümete yüklenmek dışında yaptığı neler vardır bilmek isterim.

Oysa Fatih Erbakan, babasının bu konuda verdiği mücadelenin içinde büyümüş bir isim.

Aynı şekilde Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan...

Millî Görüş geleneğinden gelen bu isimlerin Gazze üzerinden siyaset yapmak yerine iş birliği yapması, toplumu yönlendirmesi, iktidar ile aynı orantıda hareket etmesi daha makul olan bir tutum olmaz mıydı?

Bugün ne yazık ki Gazze konusunda sadece hükümeti yetkili kılmak doğru değildir.

O babanın evladının daha rasyonel bir tutum içinde olması beklenir.

Çünkü, Gazze siyaset üstüdür. İnsan olan herkesin bu vahşete dur demesi boynunun borcudur.

Siyaset olarak da insani olarak da siyasilerden beklenen popülist söylemler değil daha gerçekçi adımlardır.