90’lı yılların sonu. O zaman yılbaşı, Ramazan ayına denk gelmiş. Ama her türlü zorluğa rağmen Noel Baba Hediye Servisi yapılıyor. İşlerin başında ise, daha önce üniversite sıralarında tanıştığım Sinan Boğaz var. O günden bugüne görüştüğüm kadim dostum, bugünlerde dile getirilmese de ahretliğim Sinan. Bir reklam ajansına metin yazarı olarak girse, o yılın sonunda kristal elmayı alacak, o derece. Yazısına, kalemine hayran olduğum tek yazar. “Neden yapmıyorsun mesleğini?” diye sorduğumda, “Koskoca İstanbul, 3 – 5 kişiyi zengin etmek için çalışıyor. Ben bu sistemin parçası olmak istemiyorum.” derdi. Biz bu konuşmayı yaptığımız zaman 1999 yılbaşıydı. Milenyum’a 1 kala, daha Türkiye’de yılbaşı evlerde tombala, piyango bir de gece 12’de çıkan yılbaşı dansözünden ibaretti.

99 yılbaşında Noel Baba ile hediye dağıtmak için 62 evle anlaşılmış, iki evle organize olamayınca, iş başa düşmüştü. Noel baba kostümü içinde bulmuştum kendimi. Dostum Sinan’ın, nasıl ho ho ho diye kahkaha atacağımı, nasıl dans edeceğimi anlatışı da daha dün gibi aklımda ama zaman su gibi akıp geçiyor işte. Şimdi bakıyorum, AVM’ler çoktan süslenmiş, insanlarda şimdiden yeni yılın umudu ve heyecanı var. Başta, İstanbul olmak........

© Önce Vatan