Bu hafta içinde iki ayrı kültür – sanat etkinliğine davetliydim. Bunlardan ilki “Bir Müstesna Sergi” idi. “Çini Üzerine Çeşitlemeler – Bir Müstesna Sergi” adlı çini sergisi adaş iki Esra – Esra Seçkin ve Esra And’ın eserlerinden oluşuyordu. Esra Seçkin, benim 90’larda reklam yazarı olarak yer aldığım reklam ajansından ekip arkadaşım. O da müşteri temsilcisi olarak görev alıyordu. Şimdilerde Açıkhava reklamcısı olarak mesleğini sürdürüyor. Ama insan işte bir yerden sonra farklı kulvarlarda deneyim sahibi olmak istiyor. Her farkındalık sahibi insan bilir ki, dünyaya geliş nedeni tekamülünü tamamlamaktır. Esra Seçkin’in de çiniyle tanışması “bir denesem mi acaba” ile başlamış. Farklı boyalar, farklı zeminler ve farklı malzemelerle birleştirerek çini sanatını yorumlamış. İyi de olmuş.

Esra Seçkin ve Esra And’ın bir diğer özelliği, ikisinin de “anne” olması. Hatta tanışmaları, kızlarının okul arkadaşlığı sayesinde olmuş. On beş yıl önce başlayan veli ilişkileri zaman içinde güzel bir dostluğa dönüşmüş. Esra And’ın bundan dört yıl önce adaşına “sen de denemek ister misin?” demesiyle bugünkü serginin açılışına kadar gelmiş. Bir Esra daha vardı açılışta. O da aynı dönem grafiker olarak ajansta yer alan Esra Atilla. Üç adaşın arasında bulunmuşken dilek tutmayı da ihmal etmedim. Dileğin ne olduğu bana kalsın. Esra Atilla artık boyu kadar olan 15 yaşındaki kızı Lina ile gelmişti. Şimdilerde Ataşehir’de şirin mi şirin bir cafesi var. Adeta 90’larda........

© Önce Vatan