Του ΓΙΑΝΝΑΚΗ Λ. ΟΜΗΡΟΥ*

Τη συμπόρευση της Ελλάδας και της Κύπρου σε θέματα στρατηγικής υπαγορεύουν συγκεκριμένοι λόγοι, εκτός από τους λόγους εθνικής ταύτισης. Σημαντικός και κεφαλαιώδης είναι ο αμυντικός.

Η ενιαία τουρκική επιβουλή, όπως εκδηλώνεται εναντίον της Θράκης , του Αιγαίου και εναντίον της Κύπρου, επιβάλλουν όπως κοινή είναι η αντίδραση του Ελληνισμού προκειμένου να είναι αποτελεσματική. Στην Θράκη, ενώ δεν τίθεται θέμα συνόρων από πλευράς Τουρκίας, ανακινείται συχνά θέμα μουσουλμανικής μειονότητας ως αφορμή επέμβασης στα εσωτερικά της Ελλάδας.

Στο Αιγαίο οι τουρκικοί στόχοι είναι πιο σαφείς. Επιδιώκει ανατροπή του status quo στο Αιγαίο, αμφισβητούνται ελληνικά νησιά, τα οποία θεωρεί γκρίζες ζώνες και απαιτεί αποστρατικοποίηση τους. Τις μονομερείς της διεκδικήσεις απέναντι στην Ελλάδα τις ονομάζει αυθαίρετα «διαφορές» και επιδιώκει διάλογο εφ’ όλης της ύλης.

Στην Κύπρο, η Τουρκία προωθεί την τελική πράξη ενός καλά μελετημένου σχεδίου που αποσκοπεί να θέσει την Κύπρο υπό τον ολοκληρωτικό, στρατηγικό της έλεγχο. Η στρατιωτική εισβολή και κατοχή τμήματος της Κύπρου, η απόπειρα δημιουργίας «κράτους» στον κατεχόμενο βορρά, είναι μέρος της πρώτης φάσης.

Αφού κλιμάκωσε ένα άνευ προηγουμένου εθνικό ξεκαθάρισμα και εισήγαγε εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους........

© Mignatiou