Özel okullarla ilgili bir önceki yazımda bu okullarımızın ülke ekonomisine ve eğitimine olan katkılarından bahsetmiş, ama “Hangi özel okullar?” diyerek bitirmiştik. Şimdi kaldığımız yerden devam edelim.

Öncelikle bu kadar aşırı rekabetin olduğu, devletin bedava eğitim verdiği bir sistemde özel okulculuğu devam ettirmek isteyen arkadaşları tebrik ederim. Çünkü Milli Eğitim müfettişlerinin resmi okullarda görmezden geldiği birçok prosedürün özel okullarda yerine getirilmesi konusundaki hassasiyetleri karşısında okulu devam ettirmek, velilerin bitmek bilmeyen istek ve egolarını idare etmek, öğretmenlerin maaşlarını, sigorta primlerini ödemenin çok kolay şeyler olmadığını gayet iyi biliyorum.

Özel okulların artmasıyla beraber getirmiş olduğu bazı maddi yaklaşımlarla parasal anlamda ahlaki sorunlar artmış, eğitimin amacı ya da ahlaki boyutu tartışılır hale gelmiştir. Bilgiyi zaten öğrenci her yerden öğrendiği için öğretmenin ağırlığı kalmayınca “Senin maaşını ben veriyorum!” anlayışıyla öğretmenler sadece bilgi aktaran birer araç olarak görülüp ciddiye alınmamaya başladı. Oysa bizim görevimiz sadece öğretim değil, aynı zamanda eğitimdir.

Millî ve yerli endişelerle, küçük sermayelerle kurulan, kendi yağıyla kavrulan az sayıda idealist okullar dışında, artık sermaye sınıfı olmuş, tuzu kuru bazı özel okullar gönüllü olarak Batı’nın kültürel taşeronluğunu yapmak için sıraya girmişlerdir. Paranın gücünün eğitimin gücünden daha kuvvetli hale geldiği, para problemini aşamayan ya da aşırı parası olan kurumlar, sektörü ve eğitim anlayışımızı geri dönülmez kötü sonuçlara doğru sürükleyebilir.

Devletin konuyu; “Vergisini ödüyor, biz de ara sıra denetliyoruz, daha ne yapalım?” anlayışından ziyade bir kültür meselesi ve millî mesele olarak görüp tedbirler alması gerekiyor.

“Bir eğitim kurumunun başarısı hangi değerleri aktardığı ile ölçülür. Çağdan uzak müfredat, baştan savma öğretim, liyakat yansıtmayan diploma, öğrenciyi dolandırmak demektir, kul hakkına girer.” (1)

Günümüzde genel olarak eğitime hâkim olan anlayış; “adam olma” ideali yerine “zengin olma” ihtirası aşılıyor. Çok para kazanma, yüksek maaşlı iyi bir iş bulma, kariyer, konfor........

© Maarifin Sesi