Aradan 365 gün geçti. Ancak acılar ne eksildi, ne de azaldı! ‘Asrın felaketi’ denilen 6 Şubat depreminin bugün 1’inci yıl dönümü… Kahramanmaraş merkezli deprem, 8 ili adeta ezdi geçti. Türk milletinin olduğu kadar, dünyanın gözü de o gün Türkiye’ye çevrilmişti. Allah’ım; o ne büyük bir felaketti. Önüne geleni yutan bir dalga gibi, çürükleri yerle yeksan etti. Sağlam binalar dimdik ayakta kalırken, demirden, çimentodan, velhasıl malzemeden çalıp da dikilenler helva gibi dağıldı.

Ne acıdır ki, Şampiyon Meleklerimiz de bu deprem felaketinde Adıyaman’da İsias Otel’de yıkıntılar arasında gencecik canlarından oldular. Hiç de hak etmedikleri halde! İsias davası devam ediyor. Artık hayatta hiçbir beklentileri olmayan analar-babalar, neneler-dedelerin beklentisi, evlatları için adaletin sağlanması!

Gerçi ne denli ağır ceza verilirse verilsin, o güzel yavruları geri getiremezse de, mahkemeye bile çıkmayan vicdan yoksunlarına karşı adaletin sağlanması… Çünkü o aileler her gece kabus görüyor, yataklarından aniden fırlıyorlar. Gözyaşları dinmiyor. ‘En sevdiklerimizin kaderi bu mu olacaktı?’ diye mırıldanıyor, fotoğraflarını öpüp okşuyorlar. Teselli kabilinden videolarını izliyor, hem kahroluyor, hem de sebep olanlara kahrediyor, lanet ediyorlar.

İhsan Nurluöz ve Recep Kılıç, “Fiilen mahkemede olmalarını isterdik. Gözümüzün içine bakarak konuşmalarını… O göz temasını kurmak isterdik.” derken, karşıdakilerin de aynı acıyı hissedip hissetmediklerini bile göremediklerini dile getiriyorlar. Onlarda acıyı hissetmek ne gezer? Öyle olsaydı, dimdik ayakta kalan binalar gibi bina diker ve kimseye azapların en büyüğünü, can kayıplarını yaşatmazlardı. O büyük depremde, asrın felaketinde etkilenen nice kentlerdeki sağlam yapılı birçok binada bir tuğla bile yerinden oynamış değildi.

Buna karşın söz konusu otel, kâğıttan kaplan misali bir çırpıda yerle yeksan, 35’i Kıbrıslı Türk sporcu ve öğretmenlerden oluşan kafileden olmak üzere 72 kişiye mezar oldu. İnsanın isyan etmemesi mümkün mü? Doruk ve Alp’in anneleri Ayşe Akın, “Bir gece yattılar, sabaha kalkamadılar” derken, yaşanan acının tarifi imkânsız olduğunu anlatmaya çalışıyor.

Aradan bir yıl geçti, ancak acılar taptaze. Türkiye ile birlikte KKTC de 6 Şubat felaketini iliklerine kadar hissetti. Acılarla birlikte çaresizlik, umutsuzluk yürekleri dağladı. Şampiyon Meleklerimiz avuçların içinden sanki de bir anda uçup........

© Kıbrıs Gazetesi