Filosoof
In de schaduw van de Gaza-oorlog brandt een ander conflict: onrechtmatig gebruik van antisemitisme-beschuldigingen. Toen het dodental opliep, wilde mijn vriendin demonstreren voor Palestijnse rechten. Ik waarschuwde haar voor de kans op onjuiste antisemitisme-aantijgingen. Eerder hadden politici Kauthar Bouchallikht en Harry van Bommel in vergelijkbare situaties met zulke beschuldigingen te maken.
Mijn zorgen waren gebaseerd op mijn kennis over Russische inmenging in het Westen, zoals Thomas Rid beschrijft in het boek “Active Measures.” De KGB probeerde Duitsland en Europa te destabiliseren door hakenkruizen en ‘Juden raus’ te schilderen op Joodse begraafplaatsen, monumenten en synagogen. Mijn vriendin, die wekelijks de Oekraïense vlag bewaakt bij de Russische ambassade, zou door de Russische geheime dienst met foto’s van de demonstratie in diskrediet kunnen worden gebracht.
Deze angst werd werkelijkheid toen de Israël-lobby pro-Palestijnse rechtenactivisten van antisemitisme beschuldigde. Esther Voet, ex-directrice van CIDI, betichtte in een column de demonstranten van Jodenhaat. Ze beredeneerde dat zij enkel tegen Israël protesteerden, niet tegen ernstigere conflicten (Ik heb de drogreden hier weerlegd). Dergelijke ad hominems las ik eveneens in andere opiniestukken. Ook Max Pam vergeleek ambtenaren met collaborateurs uit de Tweede Wereldoorlog omdat zij in een protestbrief zowel Hamas als Israëls acties in Gaza en het geweld van kolonisten op de Westbank veroordeelden. Ze vroegen de regering enkel om het internationaal recht te respecteren en van Israël te eisen om oorlogsrecht te respecteren.
Jos Collignon’s cartoon in de Volkskrant over de Israël-lobby leidde tot een nieuwe onterechte beschuldiging van antisemitisme. De cartoon toont een lange arm met een grote duim en de tekst: “Twee weken onschuldigen bombarderen, 10.000 doden waaronder 4.000 kinderen. De wereld protesteert.” De duim ziet de protesten en zegt: “overal herlevend antisemitisme.” Collignon schildert in zijn cartoon de organisaties en individuen die ijverig Israëlische propaganda echoën, die hij beschouwt als de lange arm van Israël.
Als kritiek publiceerde De Volkskrant een opiniestuk van Lodewijk Asscher waarin hij Collignon’s cartoon verkeerd interpreteert: “Als mijn krant, de Volkskrant, op de herdenkingsdag van Kristallnacht een spotprent plaatst die suggereert dat Joden antisemitisme zelf verzinnen als deel van Israëls ‘lange arm’, dan is dat een grens.” In plaats van de lange arm te zien als de lobby, vat Asscher dit op als een verwijzing naar alle Joden. Hij interpreteert de cartoon niet als kritiek op onterechte beschuldigingen van antisemitisme, maar als de bewering dat Joden zelf het antisemitisme verzinnen.
Ik vroeg Bing: “Wat bedoelt men in politieke discussies wanneer men over de lange arm van een buitenlandse staat praat?” Bing antwoordde: “In politieke discussies verwijst de term ‘de lange arm’ vaak naar de invloed die een buitenlandse staat uitoefent op mensen, organisaties of gebeurtenissen in een ander land. Dit kan bijvoorbeeld gaan over politieke druk, economische invloed, of het uitoefenen van controle over burgers die in het buitenland wonen. Een voorbeeld hiervan is de Nederlandse politieke partij DENK, die vaak wordt beschuldigd van het zijn van een spreekbuis voor Ankara, of ‘de lange arm van Erdogan’. Dit komt doordat de partij weigert kritiek te leveren op het regime van Erdogan.”
Dus met ‘de lange arm’ verwijst men niet naar alle leden van een minderheid, maar naar een partij of organisatie. Zoals uit onderzoek blijkt, wordt deze term vaak gebruikt om te verwijzen naar lobby’s of instellingen. Een paar voorbeelden: “De lange arm van Eritrea” ging over een Eritrese politieke partij in een NOS-uitzending. “Stop de lange arm van Rabat,” beschrijft Marokkaanse regeringsinvloed op Nederlanders van Marokkaanse afkomst. Men spreekt ook van de lange arm van Rwanda en Beijing. Politicus Jacques Monasch tweette over demonstranten voor Palestijnen: “Wie nu nog uit vrije wil demonstreert, is werktuig van het Islam-fascisme aangestuurd vanuit Teheran.” Dus in het dagelijkse spraakgebruik duidt ‘de lange arm’ altijd op een groep of organisatie die de belangen van een buitenlandse staat behartigt, niet op een hele etnische minderheid.
Collignon’s cartoon was expliciete kritiek op ongegronde antisemitisme-beschuldigingen tegen demonstranten. Als mijn vriendin daarbij was geweest, had ze ook onterecht beschuldigd kunnen worden. Wat nog verontrustender is, is dat de Volkskrant toelaat dat een van hun medewerkers onterecht beschuldigd wordt. Zou de Volkskrant een opiniestuk publiceren waarin een medewerker zonder bewijs van diefstal of andere misdrijven beschuldigd wordt? Waarschijnlijk niet, want in het Westen lijkt het dat alleen Palestina-supporters zonder onderbouwing beschuldigd mogen worden. De media hebben Asscher, Hugo de Jonge, Pieter Klok (de hoofdredacteur van de Volkskrant) en anderen geïnterviewd, maar niemand heeft Jos Collignon om wederhoor gevraagd.
Meer over:
Sorteren op:
Prima artikel weer. Als ik dit artikel weer zo lees, dringt zich het volgende aan mij op: Veel mensen doen of er geen verschil bestaat tussen de staat Israël en joden. Misschien wel net zo, als veel mensen geen verschil maken tussen Hamas en moslims.
Stop valse beschuldigingen van antisemitisme
9
0
13.11.2023
Filosoof
In de schaduw van de Gaza-oorlog brandt een ander conflict: onrechtmatig gebruik van antisemitisme-beschuldigingen. Toen het dodental opliep, wilde mijn vriendin demonstreren voor Palestijnse rechten. Ik waarschuwde haar voor de kans op onjuiste antisemitisme-aantijgingen. Eerder hadden politici Kauthar Bouchallikht en Harry van Bommel in vergelijkbare situaties met zulke beschuldigingen te maken.
Mijn zorgen waren gebaseerd op mijn kennis over Russische inmenging in het Westen, zoals Thomas Rid beschrijft in het boek “Active Measures.” De KGB probeerde Duitsland en Europa te destabiliseren door hakenkruizen en ‘Juden raus’ te schilderen op Joodse begraafplaatsen, monumenten en synagogen. Mijn vriendin, die wekelijks de Oekraïense vlag bewaakt bij de Russische ambassade, zou door de Russische geheime dienst met foto’s van de demonstratie in diskrediet kunnen worden gebracht.
Deze angst werd werkelijkheid toen de Israël-lobby pro-Palestijnse rechtenactivisten van antisemitisme beschuldigde. Esther Voet, ex-directrice van CIDI, betichtte in een column de demonstranten van Jodenhaat. Ze beredeneerde dat zij enkel tegen Israël protesteerden, niet tegen ernstigere conflicten (Ik heb de drogreden hier weerlegd). Dergelijke ad hominems las ik eveneens in andere opiniestukken. Ook Max Pam........
© Joop
visit website
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Ali Fathollah-Nejad
Rami G Khouri
Nikkei Editorial
