2018 yılında Çin’in, atık ithalatını yasaklamasıyla birlikte Avrupa Birliği’nin en büyük çöp alıcısı, Türkiye oldu. İnsan sağlığı ve çevre açısından ciddi risk barındıran atık ithalatı ile Türkiye, Doğu Akdeniz’deki plastik kirliliğinin yaklaşık ’sinin müsebbibi konumunda zira dünyanın önde gelen plastik üreticilerinden biriyiz.

Dünyanın en gelişmiş ülkelerinin her biri katı çevre politikalarına sahiptir ve atıklarını gelişmekte olan ülkelere gönderirler. Avrupa Birliği, 2022 yılında 32 milyon tonun üzerinde atık ihracatı gerçekleştirdi. Bunun yüzde 39’unu Türkiye aldı. Sadece AB değil, İngiltere’den de 122 bin tonun üzerinde plastik atık alıyoruz. Türkiye, yılda yaklaşık 10 milyon ton üretimle Avrupa’nın en büyük ikinci plastik üreticisi olmasının yanında atık ithalatı konusunda da ilk sırada.

Hindistan bile bizden dört kat daha az atık ithalatı yapıyor. Ülkemizin, Avrupa’ya coğrafi yakınlığı ve OECD (Ekonomik İş birliği ve Kalkınma Örgütü) ortak üyelik statüsü, gevşek çevre politikalarımızla birleşince Türkiye, Avrupa Birliği’nin çöplüğü haline geldi.

İklim değişikliğini engellemenin önündeki ana engellerden biri olan plastik atıklar, acil önlemler geliştirilmesi gereken küresel bir sorundur. Ülke içerisindeki atıkların kontrol altına alınması için yeni çevre politikaları üzerinde kafa yorulmasını beklerken kendi çöpümüz yetmiyormuş gibi tüm Avrupa’nın çöpünü de ülkeye doldurarak nereye varmaya çalışıyoruz?

İşin kötüsü, bugüne kadar ülkemizde üretilen plastiğin yalnızca yüzde 10’unu geri dönüştürebildik.........

© İstiklal