Toz, uçsuz bucaksız toz, sokaklarda paslı demir kokusu… Her taraf geniş çukurlar ile dolu… Çukurların bir kısmına su birikmiş. Evvelki günden kalan yağmur suları olmalı. Suyun rengi kirli yağ rengi, böyle bir renk var mıydı, bilemiyorum.

Genzim yanıyor, gözlerimin kızarıklığını soranlara güneşten diyorum. Günlerce uykusuz kalmanın muhabbetine girmek istemiyorum. Hem sahi güneş kaç gündür yüzünü gösteriyor ki?

Önümde yetmişinde bir ihtiyar yürüyor. Yalpalanıyor, düştü düşecek. Ürkek birkaç kelime sıralıyor, çadır istiyor, yönlendiriyorum. Yanağından iki damla yaş dökülüyor.

Toz bitmiyor, zemin ıslak… Bu ıslak zeminde bu toz… Aman Allah’ım başım davul gibi, patladı patlayacak. Kolonlar çırılçıplak, gri gövdelerinde........

© İnsaniyet