Yalnızlık ürkütücüdür. İnsan fiziksel yalnızlığa dayanabilir, direnebilir de zihinsel, ruhsal yalnızlık ruh törpüleyici olduğundan ona dayanabilmek gerçekten zordur.

Yıllar yılı birlikte düşündüğün, beraberce fikir yolculuğu yaptığın, aynı inanç etrafında pervaneler gibi gönül gönüle dolandığın “kardeşlerin- arkadaşların” farklı kulvarlarda boy gösterisine başladıklarında, adeta yüreğine kan damlar!

Kuytu yerlerde kalırken, peynir ekmek bulmakta zorlanırken, makam- mevki adına gelecekten hiçbir şey beklemezken, değer yargısı olarak bir ortak payda etrafında düşünce işlemlerimizi yapabiliyor ve bundan da çok mutlu oluyorduk. Rüyalarımıza “Asr-ı Saadet” görüntüleri düşer, Peygamber ocağında yetişen kutlu insanların siluetlerine bürünürdük. Mutluluk denince bizler bunları anlar ve gözlerimiz yaşarırdı.

Düşünce kulvarlarında beraber yürüdüğümüz birçok insan bugün başka başka yerlerde “yaşamın tadını” çıkarıyor. “Devlet zihniyeti” bizim yolumuzu kesmişken bir araya geliyor ve okuyor, tartışıyor, gelecekle ilgili fikirler üretiyorduk. Önümüz kapalıyken yıllar yılı kenetlenmiş,........

© Haber7