Yılın son yazısı… Geçen zaman ömürdendir derler. Geçmiş muhasebesi ve sonra erdemli insan olarak yola devam etme iradesi… Kişisel tarihimizin kalan sayfalarını faziletle donatma dileğiyle…

Ya toplumsal muhasebe derseniz korkmayın, bir yılın ‘Z’ raporunu bir yazıda çıkarmak benim boyumu aşar. Amma velakin deli gönül ‘hiç değilse son bir haftanın sende kalan tortusunu yazmadan bitirme bu yılı’ diyor. Her şeyi değil, sadece bende iz bırakanlardan öne çıkanlardan bir seçki yapayım bu yazıda. Bir haftanın gündemi dahi yıllara yayılabilecek kadar yoğun ve hızlıca akar çünkü bu ülkede. Hızlı akar ama hiç değişmez. Yüksek tempolu bir dans adeta. Adımları hiç değişmeden, biteviye aynı hareket, aynı ritim. E, bu durumda bir haftaya bakınca bir yılı gözden geçirmiş olmak mümkün.

Hakurk’ta şehit düşen 12 askerimizin anısına, kısacık çileli yaşamlarına, vatan görevi adına maruz kaldıkları zorlu koşullara rağmen verdikleri mücadeleyi saygıyla anıyorum her birini. Terörü lanetliyorum hepimiz gibi. Terörle mücadele yöntemlerindeki vahim ve temel hataları da lanetliyorum. Politikasızlık olarak isimlendirdiğim bu mücadele yöntemiyle 40 yıldır ağır bedeller ödedik. Aynı temel hatalarla çocuklarımızın canını bedel olarak sahaya sürmeye devam ediyoruz. Yoksul Türklerin çocuklarıyla yoksul Kürtlerin çocuklarını birbirlerini öldürmek zorunda bırakan, karşılıklı ve bitip tükenmek bilmeyen aynı hatalar. Hesap sorup “ne oldu, nasıl oldu, neden oldu?” diye soracak olsak cevap yok. Bildiri var. Yürütme ve yasama organları değil de konuşan sanki kanarya sevenler derneği. Bildirimi o imzaladı, bu imzalamadı. Ben de kendi bildirimi yazdım. Efendin ben kınadım. E, ben de lanetledim. İyi marifet ettiniz, sizler kınama makamısınız, devam edin. Terörün ekmeğiyle beslenen bir siyaset var karşımızda ve 40 yıldır artıyor ama eksilmiyor bu tutum. Diğer taraftan Kürt halkının çıkarları gibi gösterip terörle beslenenler de aynı tutumu sürdürüyor. Emperyalist politikalara ve ülkelere uşaklık ederek dağı kendilerine saray edinenler de saltanatlarını koruyor.

Terörü bitirecek olan siyaset yolunun açılması, bu yolun açık tutulması, seçmene ve seçtiklerine saygıyla güvence verilmesi. Ancak ısrarla tam tersi yapılıyor. Siyaset dağın kucağına doğru sıkıştırılıyor, dağdan bağımsız olabilme çabaları bilerek engelleniyor yürütme makamınca. Kayyım atamak, Meclis çalışmalarında yok saymak, dokunulmazlıklarını sadece Kürt siyasetine mensup olduğu için kaldırmak, yargı sopasıyla yıldırmaya çalışmak, davaları yıllarca sürdürmek ve delil değil gizli tanık yani yalancı şahit sözleriyle yetinerek suçlamaları sürekli arttırmak. Bütün bunlar ancak dağın saltanatına koltuk çıkmak isteyenlerin yapacağı işler. Bütün bunlar da yetmemiş olacak ki yeni bir tehdit yöntemi geliştirildi. Çok yerli ve milli yani o ölçüde yaratıcı(!) bir ölüm tehdidi biçimi icat etmişler. DEM Parti binasına sarı torbalar bırakmak sözüm ona terörü protesto içinmiş. ‘Bu kafayla gidersen askere zor alırsın teskere’ misali 40 yıldır aynı yöntemlerle siyasetin alanı daraltıldığı için sürüyor terör.

Yıllardır değişmeyen gündemlerimizden birisi Roboski. Her yılın sonunda konuşuyoruz. Değişen bir şey olmuyor. 12 yıl önce 28 Aralık günü kendi uçaklarımız, kendi bombalarımızla, kendi çocuklarımızı vurdu. Aileler, ceset parçaları topladı, çocuklarına bir mezar olsun yapabilmek için. Ama sorumlu yok, suçlu yok, hesap veren yok. Hesap verme makamı Roboski katliamından kürtaj yasağı çıkarmakla kendini kurtardı (!) “Her kürtaj bir Uludere” safsatasıyla ‘Kürtlerden sonra sıra kadınlarda’ der gibiydi. Devlet hastanelerinde gizli yasakla sağlıklı ve güvenli kürtaja engel olundu. ‘Özele paran yetmiyorsa merdiven altında öl, eğer yaşamak istiyorsan doğur’ denmiş oldu kadınlara. Nereden bağladı bu iki konuyu birbirine diye sormayın, gündem değiştirirken bir taşla kuş katliamı yapmanın ilmine AKP siyaseti deniyor. Mesele Roboski’nin faillerini cezasızlıkla ödüllendirmekti. Ve AKP’nin ‘müesses nizam’ ile uyumlu ilerleyişinin köşe taşlarından birisiydi. Ve Sahne: Bir kişi, şahsı itibariyle müesses nizamın ta kendisi oluverdi. Artık gelsin talimatlar, eğilsin........

© Gazete Duvar