Cumhuriyetin kuruluşundan itibaren Türkiye siyasal yaşamında devlete içkin bir milliyetçi hat hakim olsa da, 1969’da Alparslan Türkeş tarafından kurulan Milliyetçi Hareket Partisi, bir kolu devletin içinde, diğeri sokakta bir hareket olarak ayrı bir başlık içinde değerlendirilmesi gereken bir tarihe sahiptir.

Hakim sınıf siyaseti içinde devlete içkin olan milliyetçi hat bağlamında bazen kendisine kontrgerilla pratikleriyle malul özel görevler verilen, bazen de ‘nizam’ verilmeye çalışan bir gelenek olarak MHP’nin 12 Eylül sürecinde yaşadıkları da buna örnektir. Genel olarak Alparslan Türkeş’e atfedilen ancak 12 Eylül sonrası görülen MHP davasında, Türkeş’in sağ kolu olan dönemin MHP Genel Başkan Yardımcısı Agah Oktay Güner tarafından mahkeme salonunda söylenen, “Fikrimiz iktidarda, biz hapisteyiz” cümlesi ülkücü faşist kadroların o dönemdeki şaşkınlığının bir ifadesiydi.

ABD’ye bağımlı, kendisini NATO konsepti içinde ifade eden Türkiye egemen sınıfları açısından, antikomünizm eksenli milliyetçilik, konjonktürel ihtiyaçlara göre bazen referanslarını farklı devlet kurumları ya da partilere dağıtırken, daha önce sokaktaki katliamlarıyla desteklediği ‘milliyetçi partiyi’ bir süre cezaevinde dinlendirebilir. Bu yaman bir çelişki değildir.

Bir köşe yazısının sınırlarını zorlamadan bu yazının asıl güncel meselesine doğru gelelim. İttifaklar dışında iktidar şansı bulamayan MHP’nin yaşadığı güç kaybı karşısında Devlet Bahçeli’nin tercihi, daha önce ‘Kavgada söylenmeyecek’ laflar ettiği Erdoğan’ın partisine eklemlenmek oldu. Bu, bir anlamda parti içinde karşılaştığı muhalefete karşı pozisyonunu koruyabilmenin de bir diyetiydi onun için.

Parti içi........

© Evrensel